Een advocate aan het hoofd van een bende criminelen in actie voor de goede zaak

Het boek bestaat uit korte hoofdstukken, in het begin krijg je een massa personages voorgeschoteld.
Het duurt wel even voor je de echte hoofdpersonen er kan uitpikken. Er zijn dan ook zo veel karakters die een min of meer belangrijke rol spelen. In de (ruim genomen) eerste hoofdstukken vond ik het gewoon moeilijk om ze allemaal uit mekaar te houden, pas later deemsteren er heel wat weg en verdwijnen meer in de achtergrond.Emelie, Teddy, Mats en Nicola komen dan wel continu op het voorplan. Toch komen ze op ruim tweederde van het boek nog niet echt sympathiek over.
Raar genoeg wordt er aan het schijnbare hoofdthema (wat is er met Benjamin gebeurd en wie is de dode) heel weinig aandacht besteed.Het achterhalen van wie de machtige pedofielen zijn wordt helemaal genegeerd en opgespaard voor een (hopelijk) volgend boek. Uiteindelijk is de omvorming van Emelie van hypergestresste bedrijfsjuriste tot een heuse strafpleiter de rode draad in het boek waar al de rest aan ondergeschikt is. Gelukkig speelt de meeste aktie (het grootste deel van het verhaal) zich af buiten de rechtszaal.Eigenlijk kan je het hele boek samenvatten als "Het vormen van de groep 'speciale operaties' en de eerste schermutselingen" - het vervolg komt dan in de volgende delen.
De titel dekt de lading. Het duurt wel tot bladzijde 349 tot je het door hebt, maar dat kan moeilijk anders. De titel is echt de meest compacte samvenvatting van het ganse boek, De titel vroeger verklaren betekent tegelijkertijd een deel van de spanning - de manier waarop het verhaal zich ontvouwt en je steeds meer te weten komt - wegnemen.
Dit is mijn eerste boek van deze schrijver dus ik heb geen idee of de schrijfstijl aangepast is. Het is wel een erg vlotte manier van schrijven - aangepast aan het personage dat op dat ogenblik de focus heeft. De straattaal stoort me niet, al klinkt de noordnederlandse vertaling soms wel vreemd in vlaamse oren. Ik vind het wel wat overdreven, volgens mij gebruikt niemand zoveel straattaal op zo korte tijd en ik woon toch tussen de junkies, dealers en gangsters in Antwerpen. Het dwingt je gedachten wel in een bepaalde richting/sfeer, en dat is zeker de bedoeling.
Het boek ontwikkelt zich langzaam via meerdere door elkaar lopende verhaallijnen - telkens vanuit het perspectief van één van de hoofdpersonages. De verhaallijn van Mats speelt zich volledig in het verleden af, de rest in de tegenwoordige tijd. Je krijgt steeds meer achtergrondinformatie over de karakters: hun verleden, hun drijfveren, hun persoonlijkheid. Langzaam begin je de verbanden te zien en begint de eigenlijke verhaallijn duidelijk te worden. Vanaf dan wordt het verhaal een pletwals die onstopbaar recht vooruit dendert.
Het gebruik van korte hoofdstukken die telkens vanuit het ik-perspectief van één van de hoofdpersonages verteld worden, levert voor mij een grote bijdrage aan de snelle actie en spanning en doet je al snel meeleven. Flashbacks die er vaak bij de haren bijgesleurd worden, kunnen grotendeels vermeden worden. Al de historische informatie die je nodig hebt komt uit de interviews met Mats, en hoewel die in het verleden spelen, worden ze toch in de tegenwoordige tijd opgevoerd.
Het opvallendste element in dit verhaal is het extreme leven dat alle personages schijnen te leiden, zowel de high society als de criminelen - in feite hebben ze (te) veel geld als gemeenschappelijk kenmerk en dat leidt tot heel wat excessen - wat ze dan nog heel normaal blijken te vinden
Het verhaal raakt me wel, maar dan eerder in negatieve zin - dit is echt geen wereld voor mij. Daardoor kan ik me ook niet vereenzelvigen met één van de personages, dat is wel jammer. Het is zeker spannend en daar gaat het bij een thriller toch om.
Ik denk niet dat de schrijver een speciale boodschap heeft willen meegeven. Gelukkig maar, want dat soort boeken vind ik meestal maar niks. Volgens mij was het de bedoeling een spannende en eigentijdse thriller te schrijven met - voor mij typisch scandinavisch - meer nadruk op de psychologische achtergronden dan de eigenlijke actie: het moordonderzoek. Opdracht geslaagd lijkt me.
Ik kende de schrijver niet (wat trouwens geldt voor Zweedse en Scandinavische schrijvers in het algemeen) en had dus geen al te hoge verwachtingen - gewoon een spannend boek met goede karaktertekeningen en psychologische diepgang. Dat is uitgekomen maar ook overtroffen. Wel heb ik een bloedhekel aan cliffhangers, dus nu hoop ik maar dat er snel een vervolg komt.