Telkens weer opgetild in een cliff..... die dan weer opengaat in een haakse richting, en dan weer, en nog, en nog. Uitgespitte karakters, beklijvende beelden van een oorlog tot de heupen in de modder, vlijmscherpe humor en absurditeiten, niet mis te verstane politieke sneren, en dat allemaal in een stijl die vliegt en suist en zingt, en dan plots weer vertraagd tot bijna stilstand.
Zonder een seconde spijt slaaptekort opgestapeld.
Meer Schoeters, veel meer! Ik kijk er alvast reikhalzend naar uit.