Zwak slot van een matige serie

Hoewel ik de eerste twee delen uit deze triologie met redelijk plezier gelezen had keek ik niet enorm uit naar het derde deel uit de serie. De verhaallijnen werden steeds vager, het werd steeds onduidelijker waar de schrijver met de karakters heen wilde en een uitdieping van de personages zat er na twee boeken ook nog niet echt in..

De Doodskuur begint wanneer Thomas en de andere jongens en meiden uit de 'Scorch' heeft gehaald en terug heeft gebracht naar de hoofdkwartier van WICKED. WICKED wil Thomas en de anderen hun geheugen terug geven om zo de laatste puzzelstukjes op te kunnen lossen en de blauwdruk voor een vaccin te vinden. Thomas weet echter niet of hij dit zo ziet zitten...

Hoewel het een vrij dun boek is en er veel gebeurd wil dit boek mij niet echt grijpen. Misschien juist wel omdat er zo veel gebeurd in weinig tijd is er geen ruimte om dingen uit te diepen of verder op in te gaan. Zo ook de emoties van Thomas. Thomas worstelt duidelijk met veel verschillende gedachten en emoties, maar omdat er weinig tijd is om deze te beschrijven en het boek vanuit een vertellend perspectief geschreven is, is het soms moeilijk te volgen waarom hij bepaalde gedachtes heeft en zijn zijn emoties soms moeilijk te begrijpen.

Gedurende het gehele boek blijft het onduidelijk waar het heen gaat, er zit geen duidelijke lijn in het verhaal en het einde is wat abrupt en afgezaagd. Ik heb lang getwijfeld of ik dit boek twee of drie sterren zou geven maar kwam uiteindelijk niet verder dan twee sterren omdat naar mijn gevoel het einde veel beter uitgewerkt had kunnen worden.