Trage thriller een historisch jasje

“Een jonge legionair moet met een handjevol manen het Romeinse Rijk van de ondergang zien te redden.” Dit zijn de woorden waarmee de historische thriller Het Beleg op zijn cover wordt aangeprezen. Het boek geldt als het debuutwerk van Nick Brown, historicus van opleiding en later werkzaam als docent aan de universiteit van Warschau. Het is het eerste deel van zijn Strijder voor Rome-reeks, en meteen al een klapper die getuigt van enige finesse en inzicht, al dan niet op een vrij rustig tempo.

Het boek speelt zich af in de derde eeuw na Christus in de Romeinse provincie Syria. Het draait om de jonge Romeinse legerofficier Cassius Quintius Corbulo, die ondanks zijn gebrek aan ervaring belast wordt met het bevel over Alauran, het laatste Romeinse bolwerk dat nog niet ten prooi is gevallen aan de rebellen onder leiding van de Palmyreense prinses Zenobia. De auteur neemt rustig zijn tijd om de situatie te schetsen, iets wat behoorlijk veel tijd vraagt, maar wel nodig is om de constante stroom van informatie de baas te kunnen blijven. Als Cassius samen met zijn trouwe slaaf Simo in Aulauran arriveert, blijkt die stad immers een waarlijk zootje ongeregeld waar op het eerste zicht niets meer mee aan te vangen lijkt. Hierin treft men een tamelijk uitgebreid gamma aan nevenpersonages: een handvol Romeinse beroepsmilitairen met elk hun eigen trekjes en eigenaardigheden en een aantal lastige huursoldaten die ook maar van de minste discipline gespeend zijn. Het is nu aan Cassius om de zaken zo snel mogelijk op orde te stellen voor de naderende veldslag, gezien de Palmyreense troepen steeds dichterbij komen.
Terwijl het hoofdpersonage langzaam uitgroeit van een onervaren scholier naar een geloofwaardig militair leider, kabbelt de auteur verder richting de climax van het verhaal. Vanaf hier wordt de trage verhaalopbouw echter een punt van kritiek. Waar deze in de aanvang nog te verdedigen was, zorgt het slome tempo er hier voor dat het de lezer toch enige volharding nodig heeft om zijn aandacht erbij te houden. Zelfs de behoorlijk goed uitgedachte karakterontwikkeling van Cassius wordt hier zo grondig uitgespit dat ze gevaarlijk dicht in de buurt van het etiket ‘saai’ dreigt te komen. Gelukkig wordt dit laatste punt enigszins gecompenseerd door een aantal kleurrijke nevenverwikkelingen. Zo zorgt de band tussen Cassius en zijn slaaf Simo voor behoorlijk wat amusante passages, en staat een drankverslaafde Pretoriaan van tijd tot tijd paraat om de situatie op nogal letterlijke wijze door elkaar te schudden. Naarmate het boek meer naar zijn climax toeloopt, komt het tempo gelukkig wat meer op peil.
Ee vermeldenswaardig pluspunt aan het boek is de research die de auteur verricht heeft bij het schrijven van zijn debuutwerk. Dhr. Brown, zelf historicus van opleiding, maakt gebruik van een zeer uitgebreid gamma aan termen en zaken die eigen waren aan de tijd en situatie waarin het verhaal zich afspeelt. Op zich is dit een ware lust voor iedere liefhebber van geschiedenis en de oudheid in het bijzonder, en bovendien is de auteur er in geslaagd om al deze historisch-wetenschappelijke termen in het boek te verwerken zonder dat ze geforceerd overkomen. De setting is ook behoorlijk origineel: de gebeurtenissen in de oostelijke provincies van het Romeinse Rijk gedurende de derde eeuw krijgen binnen de westerse kunst en literatuur immers notoir minder aandacht dan die in de andere windstreken van het imperium.

Met Het Beleg is Nick Brown erin geslaagd om een historische thriller te creëren die een behoorlijk grote doelgroep zal aanspreken. Het kent net genoeg geschiedkundige elementen om zowel de liefhebber aan te spreken als jan-met-de-pet niet voor de borst te stuiten. Het kent een boeiend verhaal met aangename personages en fijne passages, maar weet hier en daar de gespannen boog wat te verslappen door een onnodige diepgang en traagheid. De schrijver weet dit laatste gelukkig niet de bovenhand te doen nemen over het gehele boek en begint zijn trilogie daarmee met een aangenaam boekwerk. Drijf het tempo wat op en laat het volgende deel maar komen.