Recensie Labyrint

Verhaal zit ingenieus in elkaar.
Over een Faculteit der Letteren en Filosofie van 5 verdiepingen
die helemaal in verval is geraakt en "tonnen oud papier".
Over gepassioneerde professoren met obsessie en jaloezie.
Over een schrijver die niet wil doden maar schrijven.
Over Esteban Mirò die aan een nutteloos baantje begint in deze universiteit.
En over het boek waarvan het verhaal niet hoeft te worden geschreven alleen
maar op gang te worden gebracht en waarin het gebouw, de professoren,
de schrijver, Mirò en de gebeurtenissen van 'vandaag' de hoofdrol spelen...

"In het begin kan een verhaal nog alle kanten op en de illusie scheppen
dat alles mogelijk is; maar het eind moet onverbiddelijk zijn".Mooiiii.