Fantasy-thriller die in beide genres net te minimaal is

De wreker van Laagstad wordt gekenmerkt door de opvallende hoofdpersoon Warden. Deze ietwat bittere, norse, grove, humoristische man was ooit werkzaam voor de nationale handhaving, maar sinds hij daar buiten geschopt is bevind hij zich in het lagere milieu van Rigus (Laagstad) en handelt en gebruikt hij dagelijks verschillende verdovende middelen.

Op een dag wordt er een moord gepleegd waarbij het slachtoffer afkomstig is uit de lagere rangen van de stad. Zowel politie als nationale garde bekommeren zich hierdoor niet erg om het slachtoffer en het onderzoek naar de moord is dan ook zeer minimaal, dit tegen het zere been van Warden. Zijn oude speurdersinstincten beginnen te prikkelen en hij besluit zich met de zaak te gaan bemoeien en op onderzoek uit te gaan zei het nog wel met mate.

Bij een tweede moord besluit hij zich volledig te gaan richten op het onderzoek naar de dader omdat hij gerechtigheid wil voor de slachtoffers en de aan hun lot overgelaten nabestaanden. Hierbij krijgt hij de hulp van Mees, een straatschoffie met vlugge handjes en veel respect voor Warden. Al snel komt hij erachter dat het geen normale moorden zijn, maar dat er een soort van duistere magie heerst rond de moorden. Deze verbinding met magie brengt je door een reis in het verleden van Warden waarin je terecht komt in zijn jeugd waar hij over de straten zwierf samen met Celia totdat hij onder de hoede van de kraanvogel kwam (een machtig magiër die Laagstad beschermt), de oorlog waarin Warden gevochten heeft waarin ook gebruik gemaakt werd van magische krachten en de tijden waarin Laagstad geplaagd werd door de pest en er dood en verderf heerste in de stad.

In zijn zoektocht beweegt Warden zich door alle lagen van de stad. De elite waarbij hij op de meest luxueuze feesten terecht komt op schitterende kastelen en de sloppenwijken waarin hij zich een weg bevindt in de meest lugubere kroegen van de stad en waar hij regelmatig in een knokpartij verzeilt raakt.

Bij een volgende moord op een volgend slachtoffer, ditmaal afkomstig uit hogere kringen wordt de nationale garde wel actief en wordt Warden gedwongen om met zijn vijanden en oude collega’s samen te werken en staat zijn eigen leven op het spel. Na een lange verdenking lijkt de dader uit een onverwachte hoek te komen en wordt hij wederom geconfronteerd met zijn verleden.

Daniel Polansky heeft een erg fijne schrijfstijl. Het boek leest erg makkelijk en vlot weg al zijn er wat lastige namen van mensen, plaatsen en dingen waarin ik in het begin aan moest wennen. Het grootste pluspunt is de soort van antiheld Warden waarmee je helemaal meeleeft en waar je steeds meer respect voor krijgt. Zijn rauwe, sarcastische gedrag krijgt betekenis als je ziet wat hij allemaal meegemaakt heeft. Grote minpunt is dat zowel het thriller-genre als het fantasy-genre net te weinig benut zijn. Een ietwat eenvoudige zoektocht waarbij de spanning niet top was maakt een boek nog geen thriller en een klein beetje (zwarte) magie her en der maakt een boek nog geen fantasy. Het boek krijgt van mij 3 sterren.