Geweldige start, een traag midden en een einde met een belofte.

Het begin van dit verhaal is geweldig, je wordt meteen meegezogen in spannende hoofdstukken, waarin de meteoriet op de aarde inslaat en over het overleven na een ramp. Het verhaal speelt zich af in een bekende aardse setting. Het blijft een gekke mix tussen techniek en de sociale omgangsvormen die passen bij een eerdere tijd, maar het voelt heel bekend. De schrijfstijl is plezierig. De zinnen lezen vloeiend en zijn niet te lang. Het is geschreven in de eerste persoon. Je kunt je hierdoor goed inleven en raakt het verhaal ingezogen.
Als gevolg van de ramp wordt er een ruimte programma opgezet. In de jaren 50 zijn de sociale en culturele normen nog erg ouderwets.
Vrouwen ziet men het liefst weer achter het fornuis en mensen van andere etniciteit worden als minder gezien.
Na het spannende begin volgen er een groot aantal hoofdstukken over Elma die het oneerlijk vind dat ze geen kans maakt om astronaut te worden. In de wo 2 kon ze wel piloot worden en nu wil ze niet terug in een rol als vrouw van. Ze wil als Lady Astronaut ook een kans maken. Ze gaat de strijd aan met de gevestigde orde. Deze strijd is minder spannend en haalt de vaart uit het verhaal.
Aan het einde komt de science fiction weer om de hoek kijken en is er meer actie in het verhaal hierdoor komt de spanning weer terug. Het verhaal eindigt met een open einde en een belofte op een meer science fiction vervolg.