"Het verloren boek van Salem" , dat was een boek waar ik met plezier en veel zin naar had uitgekeken.
Het begin was echter moeizaam en ik kon niet makkelijk in het verhaal komen.
Al vrij snel werd ik om de oren geslagen met historische uiteenzettingen, en die hadden dan nog niet eens iets met de hekserij te maken.
Maar goed, sommige boeken hebben een langer aanloopje nodig om dan echt uit de startblokken te schieten.
Van zodra Connie Goodwin de intrek neemt in het huisje van haar overleden oma, komt het verhaal op dreef en kon ik er ook aardig van genieten.
Connie moet erg veel naspeurwerk doen en op zich is dat niet zo erg, dat maakt je als lezer alleen maar nieuwsgieriger of ze zal gaan vinden waarnaar ze op zoek is.
Ook de stukjes die zich in de 17e eeuw afspelen vond ik fijn om lezen.

Waar ging het dan voor mij fout?
Vooral bij het ellendig lang uiteenzetten van bepaalde theorieën. De auteur wou hiermee laten zien dat ze danig veel research had gedaan en misschien zelfs wel kennis van sommige wetenschappelijke zaken had, maar dat maakte het voor mij nogal zwaar.
Superspannend kon ik het ook niet echt noemen. Het was eerder nieuwsgierigmakend dan spannend.

Op mijn uitgave stond "een aanrader van de bovenste plank".
Niet voor mij. Ik zou eerder zeggen "de middelste".
Niet slecht maar ook zeker niet top.