Hoe ver ga je voor de liefde

Dit boek is zoveel meer dan alleen een verhaal van overleven in de wildernis van Alaska.
Het zijn de jaren zeventig van de vorige eeuw. Ernt keert getraumatiseerd terug uit Vietnam, is krijgsgevangene geweest. Hij heeft het moeilijk met donker, duisternis en dat reageert hij af op zijn vrouw Cora. Zijn dochter Lena, een beginnende puber, ziet veel. Ze zijn al dikwijls verhuisd, alles voor de gemoedsrust van vader. Tot hij van een overleden kameraad uit het leger een stuk grond met een hut erop erft. Ze gaan naar Alaska, daar gaat hij gelukkig worden.

Problemen moet je niet inpakken bij een verhuis, die gaan gewoon mee en dat is wat er gebeurt. Partnergeweld verandert niet door de omgeving te veranderen. Komen daar de ellendig lange winters van Alaska nog eens bij waar iedereen in de outback op zichzelf aangewezen is, dan weet je dat het lastig wordt voor Cora en Lena.
Alaska heeft zo'n avontuurlijke connotatie, maar het is er keihard, alleen degenen die zich kunnen aanpassen kunnen er overleven. Je mag er geen fouten maken want fouten kunnen dodelijk zijn. In de zomer moet er hard gewerkt worden om voorraden aan te leggen om de winter te kunnen overleven. Je moet er in staat zijn een dier te doden want medelijden brengt geen eten op je bord.

In deze wereld wordt Lena een puber, wordt ze verliefd, maar moet ze ook leren omgaan met haar vader wiens wanen almaar groter worden, een vader die gewelddadiger wordt.

Bij momenten een hard boek, maar soms zou je Lena toch ook wel eens een trap onder de kont willen geven om haar verstand te gebruiken, om niet zo naïef te zijn. Dat is liefde zeker. Onvoorwaardelijk.

De grens tussen liefde en haat is heel dun en voor de liefde wordt veel vergeven.

"... hoe duurzaam liefde is. Liefde blijft. Tegen alles in, zij aan zij met haatgevoelens; ze is onvergankelijk. "