Spionage in Zweden

Dezelfde historische tijdssetting als in Kop in het zand, maar het vertelperspectief is deze keer Johanne, dochter van Lauritz. Het is deze keer een echt spionageverhaal geworden want Johanne is actief in het verzet. Haar zus Rosa werkt dan weer voor de inlichtingendienst. Ze spreken elkaar dikwijls en wisselen informatie uit, maar alleen wanneer het niet echt geheimen zijn.
De oorlog is dus lang niet zo snel gedaan als iedereen had verwacht. Johanne heeft een opleiding in Engeland gehad en moet onder andere mannen in de val lokken en daarvoor moet ze ver gaan, zichzelf prostitueren zelfs. Johanne heeft een feministisch trekje en vindt het niet eerlijk dat vrouwen zo gediscrimineerd worden in allerlei organisaties waarvan ze deel uit maakt. Bij spionnen gaat men er ook nog te gemakkelijk vanuit dat het om een man gaat.
Johanne voert gevaarlijke acties uit, op het einde ook Joden over de grens smokkelen omdat ze ervan overtuigd is dat de Duitsers alle Joden willen oppakken en naar het Oosten willen vervoeren. Daar komen angstwekkende verhalen vandaan, over het afmaken van Joden.

Dit boek valt een beetje uit de toon met de rest van de reeks, maar ik heb er wel heel erg van genoten. Het leest bijna als een thriller, een spionagethriller. Omdat het boek dezelfde tijdsspanne omvat als het vierde deel, maak je soms dezelfde dingen mee vanuit een ander oogpunt en dat maakt beide boeken interessant.

Het blijft een interessante reeks en er komen bij mijn weten nog twee delen aan, dus voorlopig kan ik nog even verder.