Liefde overwint bijna alles

Patroclus vertelt het verhaal en het begint niet echt goed voor hem. Vanaf zijn geboorte voldoet hij niet aan de verwachtingen van zijn vader. Hij is niet echt mooi, heeft geen talenten, kan niet hard lopen of goed vechten. Na een incident met een andere jongen, wordt hij verbannen naar een eiland. Daar leert hij Achilles kennen en wat als een vriendschap begint, eindigt in een liefdeslrelatie. De moeder van Achilles is een godin moet niets van Patroclus hebben, wenst hem nog eerder dood dan iets positief voor hem te vinden.
Wanneer de oorlog uitbreekt met de Trojanen, zitten de twee nog altijd op hun eiland, ver van de gevechten. Tot op een dag Odysseus langskomt en hen wijst op een vroegere eed. Zowel Achilles als Patroclus zullen meedoen aan de oorlog. Achilles is onoverwinnelijk. Een profetie heeft immers gezorgd dat hij pas zal sterven nadat Hector gestorven is, dus zolang die leeft, is er niets aan de hand en Achilles heeft geen reden om de man te doden. Maar in een oorlog is veel mogelijk en de oorlog duurt en duurt, jaren. Tot er uiteindelijk iets gebeurt dat de oorlog in een stroomversnelling brengt.


Nadat ik Circe gelezen had, kon deze niet achterblijven en ook dit is stylistisch een prachtige hervertelling van een verhaal dat ik tijdens mijn schooltijd verplicht moest lezen, maar dat ik me absoluut niet herinner zoals het hier verteld is. Dit is zo mooi, de relatie tussen beide mannen. Ja, niet iedereen is ervoor, maar aan de andere kant lijkt een probleem te hebben tussen een man die een van zijn slaven voor seks gebruikt. Het mag blijkbaar niet te lang blijven duren en de relatie tussen Achilles en Patroclus is voor eeuwig.