"Een rijke blanke man pleegt zelfmoord en laat in een handgeschreven testament al zijn geld aan zijn zwarte huishoudster. Uiteraard reageren zijn eigen kinderen woedend. De setting is het zuiden van Amerika, ergens in 198x. Hier heeft de slavernij en rassendiscriminatie zijn sporen achtergelaten. De kinderen willen aanvechten dat hun vader niet helemaal bij zijn verstand was toen hij het testament schreef. Een bittere juridische strijd volgt, die ver in het verleden teruggrijpt. De huishoudster is eigenlijk een simpele, degelijke vrouw die hier ook niet om gevraagd heeft, maar toch het middelpunt van de strijd wordt. Ze is getrouwd met een klaploper, een alcoholist die agressief is en haar en zijn kinderen verwaarloosd. Wanneer Lettie verhuist naar een groter huis in een blanke buurt en haar man bovendien ook nog eens in een dronken bij twee blanke jongens doodrijdt, is het niet meer mogelijk om nog een eerlijk proces in de stad zelf te houden. Wie gaat er nog onpartijdig in de jury zetelen? De blanken vinden sowieso dat ze geen recht heeft op het geld; de zwarten blijken ineens allemaal familie van haar te zijn en recht op een deel van geld te hebben. Ik ben al jaren geen fan meer van Grisham, maar dit wilde ik wel lezen omdat het terug ging naar de plaats van zijn eerste boek."