Eenzaamheid en kou

Viggo Hansens is voor in de zestig. Wanneer hij dood in zijn zetel voor de tv gevonden wordt, blijkt hij al vier maanden dood te zijn. Vier maanden en niemand heeft hem gemist. Hoe eenzaam kan je zijn tussen je buren, in een straat waar je opgegroeid bent. Leni Wistings is journaliste en trekt zich het verhaal van Viggo aan. Ze woonde in dezelfde straat, haar vader woont er nog steeds, drie huizen van het slachtoffer. Haar vader, William Wistings is rechercheur.
Leni wil meer weten over het leven van Viggo, hoe is het zover kunnen komen met deze man, wie waren zijn buren, zijn schoolvrienden, zijn werkcollega's. Waarom is er niemand die zich zijn lot aantrok?
Vader Wistings zit ondertussen met een zaak over een vermoorde mandie gevonden werd tussen de sparrenbomen, ook deze man blijkt al maanden dood te zijn, al is hij omgekomen door een misdrijf. Is het in het begin al moeilijk om de identiteit van de man te bepalen, dan is dat nog peanuts ten opzichte van wat volgt. De dader pakken, wie is de dader, hoe ziet hij eruit, wat heeft hij nog allemaal op zijn kerfstok?

Razend spannend boek want je voelt aan alles dat de twee verhaallijnen, het onderzoek van Leni naar Viggo en het onderzoek van haar vader, elkaar gaan raken. Maar waar en hoe, dat komt maar echt op het einde. Weer een typisch Scandinavisch boek waar het weer en de kou een rol spelen. Zo'n boek zou ook helemaal niet passen in een Vlaamse setting bijvoorbeeld. Dit is het negende boek met William Wistings, maar mijn eerste en hier moet ik echt meer van lezen, zo goed.