Kan je wel neutraal zijn?

De tweede wereldoorlog is volop bezig. Hoe slaan de 3 broers Lauritz, Oscar en Sverre er zich doorheen? Dit boek wordt vooral verteld vanuit het standpunt van Lauritz en je mag inderdaad wel stellen dat hij behoorlijk de kop in het zand steekt voor wat er rondom hem allemaal gebeurt.
De broers lopen ondertussen tegen de zestig of in de zestig en de eerste kleinkinderen kondigen zich aan.
Over politiek mag tijdens de etentjes niet gesproken worden want er zijn tegengestelde meningen en die doen de sfeer alleen maar kwaad. Dat Lauritz zelf een zoon heeft die bij de SS zit en een dochter die actief is in het verzet, maakt het er natuurlijk niet gemakkelijker op. Oscar is een beetje de ritselaar van de familie want alhoewel voedsel en benzine gerantsoeneerd zijn en op de bon, slaagt hij er toch iedere keer in voldoende eten te voorzien voor al die eetfestijnen en feesten die de Lauritzen geven.
Lauritz zelf heeft het druk met de bouw van een brug die op het einde van het vorige boek ingestort is. Hij weet nog altijd niet wat er precies fout is gegaan, was het de constructie, het idee, de materialen, het is niet duidelijk. Nu houdt hij zelf toezicht op iedere stap en dat maakt dat hij veel weg is van huis. Daardoor ziet hij niet wat er met zijn vrouw en zijn kinderen aan de hand is. Hij ziet het pas wanneer het telaat is.
Broer Sverre komt minder aan bod in dit deel.

Het blijft een sterke cyclus, al vond ik dit deel persoonlijk iets minder. Het is de eerste keer dat ik een hele eeuw vanuit het standpunt van Zweden/Noren lees en dat is toch anders dan bijvoorbeeld door een Belg of Duitser. We weten meestal wel hoe erg de oorlogen geweest zijn hier bij ons omdat hier het effectieve strijdtoneel was, het slagveld, maar hoe het in het hoge noorden was, dat is veel minder bekend.