Hype maakt het niet waar

Het boek gaat over enkele vrienden die jongeren waren in 1986 en nu 2016 vertelt een van hen het verhaal van wat er toen gebeurd is. De hoofdstukken wisselen tussen deze jaartallen.
Bij meerdere huishoudens van de jongeren is er iets mis, de een drinkt, de andere is gewelddadig, bij Ed de verteller valt het dan nog wel mee, zijn moeder werkt bij de abortuskliniek en de tegenstanders doen nogal wat stof opwaaien en zijn vader werkt altijd van thuis en wordt al op jonge leeftijd ziek. Dan is er nog een dominee, daar moet je altijd mee uitkijken.
De vrienden gebruiken krijt om geheime boodschappen her en der achter te laten, maar op een gegeven moment verschijnt er een krijtmannetje dat niemand van hen getekend heeft. Wanneer ze de aanwijzigingen van het mannetje volgen, vinden ze een in stukken gehakte vrouw in het bos.
Nu heeft Ed een enveloppe gekregen met daarin een tekening van een krijtmannetje wat suggereert dat de persoon die toen als dader aanzien werd, het misschien toch niet gedaan heeft. Maar wie dan wel. Daar gaat het om.
Om daar te geraken moeten we eerst exact weten wat er allemaal speelde in 1986, wat er onderhuids broeit.

Dit boek was een hype en werd zelfs door Stephen King aangeprezen. De cover vond ik mooi en origineel en met het idee van de krijtmannetjes is ook niets mis. Toch kwam ik totaal niet in het verhaal, moest ik me erdoor slepen. Op geen enkel moment vond ik het spannend. Jammer want volgens mij had er wel meer in kunnen zitten.