Soms is de waarheid niet wat je wilt weten

Wat gaat dit verhaal ver terug in de tijd om tot zijn oplossing te komen.
Mars was een veelbelovend sporttalent toen hij op zijn negentiende of twintigste veroordeeld werd voor de moord op zijn ouders, de doodstraf. Het is de laatste dag voor de uitvoering van het vonnis, hij zit al 20 jaar in de gevangenis. Tot hij wordt vrijgelaten, iemand anders heeft de moorden bekend.
Sorry, foutje. Wat moet zo'n man nu? Zijn hele sportcarriere is weg, zijn ouders zijn dood, hij heeft niemand meer.
Gelukkig voor hem is er Amos Decker, ook een sportman die na een klap tegen zijn hoofd niets meer kan vergeten. Dat lijkt handig, maar niet als je vrouw en dochter vermoord zijn, dat wil je namelijk niet blijven onthouden en voor je ogen zien.

Het boek is heel de tijd een zoektocht, stukjes van een puzzel die in elkaar moeten grijpen, aanwijzingen die nagetrokken moeten worden, het land door trekken van de ene ondervraging naar de andere en soms met niets terug komen. Het is frustrerend en het gaat traag. Echte actie zit er niet veel in dit verhaal, maar dat neemt niet weg dat het toch spannend is.

Een quote wil ik toch niet onthouden:
"Mensen die lezen zijn veel toleranter en onbevooroordeelder dan mensen die niet lezen.
Geweldig, dan moeten we alle mensen ter wereld een bibliotheekpasje geven."


Heerlijk toch.