Niets geleerd van 2008, waarom zouden ze ook als andermans geld het boeltje redt wanneer het fout gaat?

Dit boek probeert de bankencrisis van 2008 uit te leggen aan de hand van anonieme interviews met mensen die in de financiële wereld werken of werkten.
Het gaat om mensen die in the City in Londen werken, the City het kloppend financiële hart van de wereld, naast Wall Street. Dat hart kreeg een serieuze hartaanval in 2008, maar nu, bijna 7 jaar later lijkt het alsof men niets geleerd heeft van die hartaanval.
Waarom zou men ook, regeringen hebben de banken gered, geen reden om het gedrag aan te passen wel?
Het is onthutsend om te lezen hoe alles om geld draait, goed of slecht, moreel correct of niet, daar gaat het allemaal niet om. Winst maken, ten koste van alles.
Je verzint een ingewikkelde constructie, legt die voor aan je baas die er toch niets van snapt en laat vooral zien hoeveel het kan opbrengen. Er wordt massaal gekocht en verkocht want de regulator begrijpt er ook niets van en met getallen kan je alles aantonen.

The City, een plaats waar je op ieder moment ontslagen kan worden zonder enig vangnet. Vandaag is het je collega, morgen ben jij het, dus waarom zou je het spel eerlijk spelen, grijpen en graaien wat je kan. Huwelijken gaan kapot, kinderen zien hun ouders niet maar krijgen wel alles wat hun hartje begeert. Contact met de echte wereld waar emoties bestaan, vervloeien en verdwijnen. Ik kreeg de indruk dat die mensen het leven door een mistige bril zien en dan nog alleen zien wat ze willen zien.

Er bestaan rating bureaus die de gezondheid van een bank bepalen, maar als ik lees dat die rating bureaus betaald worden door diezelfde banken die ze een rating moeten geven, hoe kan je dan nog van onafhankelijke ratings spreken?
Daarnaast zijn er de auditkantoren die banken doorlichten, die dan op hun beurt consulting verkopen aan diezelfde banken. Het is allemaal met elkaar vervlochten, de ene houdt de andere in leven. Natuurlijk kan dit nooit iets eerlijk opleveren.

Ik heb meer uitleg over enkele bancaire termen gekregen, termen die ik niet echt kende.

Het eindresultaat van dit boek is niet dat ik me nu financiëel veiliger voel. Er zijn nu enkele banken verdwenen, maar de grote kleppers staan er nog en zullen er altijd blijven staan want geen enkele regering zal toelaten dat zo'n bank valt. En dat gered worden, moet toch ook met mijn geld gebeuren, mijn zuurverdiende belastinggeld, en dat is toch zuur om te lezen.

Gaat de politiek iets aan deze verweving van controle-organen en banken doen? Denk het niet want geen enkel land wil riskeren dat een grootbank vertrekt. Banken bieden nog altijd veel mensen werk aan, daarnaast hoor je er als land niet bij als er geen filiaal van de grootbanken is. Nee, van de politiek gaat het niet komen.
Van de banken zelf? Waarom zouden die iets doen, die hebben het goed zoals het gaat, ze worden toch gered.

Echt vrolijk word ik niet van dit boek.