Keukenmeidenroman: De hulp is altijd de pineut

Jackson, Mississippi in de jaren zestig van de vorige eeuw. Blanke families hebben allemaal een zwarte huishoudhulp die hun alle taken uit handen neemt, inclusief de opvoeding van de kinderen. Ondertussen kunnen de vrouwen en moeders van de kinderen niets doen of zogezegde society dingen doen en zogezegde werken voor een goed doel doen. Het is de tijd van de rassensegregatie en zwarten worden slecht behandeld, gediscrimineerd. Ze moeten niet studeren want ze moeten toch voor blanken gaan werken en doen wat hun gezegd wordt. Zelf denken moet niet.

Hilly Walters is zo'n schijnheilige vrouw die ook gezien wordt als de leidster van alle society zaken. Wat zij zegt moet gebeuren en alle andere vrouwen moeten naar haar luisteren.
Aibileen en Minny zijn huishoudhulpen die wel de kinderen mogen opvoeden, maar niet vertrouwd worden met het tafelzilver. Want ze zouden wel eens iets kunnen stelen.

Skeeter is een jonge vrouw, zelf opgevoed door Constantine een zwarte huishoudhulp. Ze heeft gestudeerd en wil graag journaliste of schrijfter worden. Na haar studies zoekt ze tevergeefs een job bij een grote nationale krant. Omdat het haar niet lukt gaat ze terug bij haar ouders in Jackson wonen, bij haar vroegere vriendinnen waaronder Hilly. Ze komen geregeld samen om te bridgen of samen iets te doen. De hoofdredacteur van een krant adviseert haar een boek te schrijven over een onderwerp waar nog nooit iemand over geschreven heeft en dat bovendien iets is dat best wel controversieel is.

Wanneer Skeeter bij Hilly is en ze hoort over het plan van Hilly om voor de zwarte meiden een apart toilet te maken denkt ze dat ze haar onderwerp heeft. Volgens Hilly krijgen blanken allerlei ziektes wanneer ze gebruik maken van hetzelfde toilet als waar een zwarte op gezeten heeft. De hulp waarvoor dit toilet speciaal gebouwd wordt, in de tuin of garage, moet dan ook nog 'dank u' zeggen omdat ze een apart toilet krijgt.

Skeeter vraagt zich af hoe de hulp daarover denkt en vat het idee op om verschillende verhalen van de zwarte hulp te verzamelen in een boek. Ze ziet zichzelf dan als interviewster van de meiden. Ze moet daarvoor wel het vertrouwen winnen van enkele van die vrouwen. Probleem is dat de zwarten geen enkele blanke vertrouwen. Bovendien kent ze niet eens zoveel hulpen. De zwarte meiden zijn bang om hun verhaal te doen, om hun werk te verliezen, dat het uitkomt wat ze over hun bazin vertellen.
Skeeter verzekert de vrouwen dat ze de verhalen in een fictief plaatsje zal laten afspelen, de namen worden veranderd en niemand zal weten dat het over Jackson gaat.

Wat me aan dit boek enorm gestoord heeft is de slechte vertaling van de Engelse titel 'The Help' naar het Nederlandse 'Keukenmeidenroman'. Dit geeft echt niet weer waar het boek over gaat. Bovendien staat er dan ook nog (op de dwarsliggereditie) een foto van een blank kind op een krukje dat de afwas doet op de cover. Waarom is de titel niet gewoon 'De Hulp' of 'De meid' geworden? Dat zou veel correcter zijn geweest.