Sprookjesachtig

In dit kortverhaal krijgt een jong meisje die op het punt staat naar de middelbare school te gaan van een vreemde man een knoppenkist. De kist heeft knoppen en hendels in verschillende kleuren, de kleuren stellen continenten voor en daarmee kan je iets beïnvloeden. De hendel geeft iedere dag een piepklein gedetailleerd chocolaatje.
Gwendy, zo heet het meisje neemt de kist mee naar huis en is in eerste instantie alleen in het chocolaatje geïnteresseerd. Na enkele maanden merkt ze dat haar leven ten goede veranderd is, maar ze weet niet hoe dat komt.
Ze houdt de knoppenkist jaren bij en verandert in een meisje dat het precies helemaal maakt in het leven.
Wat de kist nu precies doet ga ik hier niet verklappen.

Als je met een Stephen King te doen hebt, weet je dat er eigenlijk iets tegenover zal staan en King kennende, gebeuren er ook gruwelijke dingen voordat de dingen op zijn pootjes terecht komen. Niet in dit boek en dat vond ik wel jammer. Ja, er gebeuren mysterieuze zaken die in het 'normale' leven niet kunnen, maar het blijft allemaal een beetje soft. Het had wel wat harder gemogen. Komt het omdat het een kortverhaal is of omdat Stephen King het niet alleen geschreven heeft? Geen idee. Toevallig heb ik net Elevation gelezen en ook daar zit geen gruwel of horror in. Wordt de man op zijn oude dag een beetje soft?
Het is uiteraard ook lastig om in zo'n kort verhaal veel karakters goed uit te werken.
Gwendy's knoppenkist is niet direct een boek dat zal blijven hangen, maar het is wel een Stephen King-boek dat levensvragen oproept over verantwoordelijkheden en macht.
Een boek dat in tegenstelling tot sommige van zijn andere ook best door jongeren gelezen kan worden.