Verleden overheerst heden

Lucas is rechter en verlaat midden in een rechtzaak het justitiegebouw, rijdt naar een brug waar gemiddeld veertien mensen per jaar vanaf springen om zelfmoord te plegen, met als doel er ook vanaf te springen. Het verkeer raast langs hem heen, niemand stopt om hem te helpen. Hij springt niet, ziet een huisje te huur staan vlak bij de brug en besluit daar te gaan wonen. Hij gaat tijdelijk weg bij zijn vrouw Isabelle, zegt tijdelijk zijn job op en gaat vanaf dan meerdere keren per dag patrouilleren over de brug om mensen aan te spreken die zelfmoord willen plegen.
Lucas heeft een zus, Suzanne die in een instelling zit. Verder heeft hij een moeder die hij al heel veel jaren niet meer gezien heeft, over zijn vader lees je alleen dingen uit het verleden. Je voelt gewoon aan alles dat er iets gebeurd is in het ouderlijk huis, waardoor dit gezin uit elkaar gevallen is. De relatie tussen Lucas en Isabelle is ook een beetje vreemd, er wordt veel gesproken maar weinig zinnigs gezegd, ja, over het weer of de politiek, maar niet over gevoelens.

Griet Op de Beeck is goed in het neerzetten van beschadigde mensen. Alleen zitten er in dit boek precies alleen maar beschadigde mensen. Ik begrijp dat mensen die niets meegemaakt hebben in hun verleden, geen spannend leven leiden en een gewone simpele job hebben, saai is om over te schrijven. Maar als tegengewicht van zoveel ellende had er wel zo iemand in dit boek mogen zitten. Het thema van dit boek is incest en ik denk niet dat ik daarmee iets verraad gezien het optreden van Griet Op de Beeck in DWDD. Dit boek is een eerste van drie, benieuwd hoe dit verder gaat.