Stad versus platteland

Het derde deel met Pieter Vos. Het boek speelt zich deels af in Amsterdam en deels in Marken en Volendam, dat zijn twee totaal verschillende werelden. Het ene is stad, het andere platteland, het ene zijn de kakkers, het andere de simpele mensen.

In Marken is een instelling waar erg jeugdige criminelen opgenomen worden. Kim en Mia Timmers zitten er ook, ze hebben op elfjarige leeftijd een man doodgestoken die ze verantwoordelijk achten voor de dood van hun ouders en hun jongste zusje Jo. De meisjes Timmer konden er mooi zingen. De man die ze gedood hebben zat zelf in een band, the Cupids. Nu de meisje eenentwintig zijn, is het tijd ze terug in de maatschappij te brengen. Ze zullen eerst in een halfgesloten huis komen om te wennen aan het leven. Tijdens hun overbrenging verdwijnen ze. Niet alleen de meisjes, maar ook de man die hen begeleidde. Zijn ze zo snel al terug in hun oude leven hervallen?

Al snel wordt Pieter Vos en zijn team op de zaak gezet en dan blijkt dat er in die inrichting waar jongen mensen geholpen moeten worden dingen gebeuren die niets met hulpverlening te maken hebben.

Op het platteland hebben ze de gewoonte om de dingen anders op te lossen dan in de stad. Wie heeft de politie nodig als je zelf maatregelen kan treffen.
Het stinkt langs alle kanten en het zit diep en vooral ook hoop in de top.

Het boek kon me minder bekoren dan het eerste deel, het poppenhuis, van deze serie. Ik had vooral last om alle personages uit elkaar te houden, het was me wat te verwarrend eerlijk gezegd.