Lezersrecensie
De poppetjes blijven dansen
Rechercheur Emily Baxter wordt op een bepaald moment als volgt omschreven:
"Die vrouw is een latente kop-staartbotsing. Ze is zo grof dat het bijna lachwekkend is. Ze is de verwaandste persoon die ik ooit heb ontmoet, en ze is zo koppig als een ezel."
Daar wil ik zelf nog aan toevoegen dat ze onvoorstelbaar onbeleefd en onbeschoft is, vloek en tiert, drinkt als een tempelier, zich gedraagt als een olifant in een porseleinwinkel, geen sociale skills heeft en zo paranoïde is als de pest.
Emilie Baxter dus, de vrouw die er niet in geslaagd is Wolff uit Ragdoll aan te houden, bewust of niet, dat laat ik hier in het midden.
Deze keer een toch wel heel ernstige zaak met veel dodelijke slachtoffers. Het begint met een copycat in New York, maar het groeit al snel uit tot een veel grotere zaak. De lichamen vertonen overeenkomsten, hebben de naam lokaas of pop in zich gekerfd.
Baxter moet samenwerken met iemand van de CIA en samenwerken staat niet echt in haar woordenboek, bovendien vertrouwt ze de man niet. Ze vertrouwt eigenlijk niemand.
Spannend boek, soms wat erover, soms grappig, zeker het gedrag van Baxter. Daniel Cole bewijst toch wel dat hij geen eendagsvlieg is geweest met Ragdoll.
"Die vrouw is een latente kop-staartbotsing. Ze is zo grof dat het bijna lachwekkend is. Ze is de verwaandste persoon die ik ooit heb ontmoet, en ze is zo koppig als een ezel."
Daar wil ik zelf nog aan toevoegen dat ze onvoorstelbaar onbeleefd en onbeschoft is, vloek en tiert, drinkt als een tempelier, zich gedraagt als een olifant in een porseleinwinkel, geen sociale skills heeft en zo paranoïde is als de pest.
Emilie Baxter dus, de vrouw die er niet in geslaagd is Wolff uit Ragdoll aan te houden, bewust of niet, dat laat ik hier in het midden.
Deze keer een toch wel heel ernstige zaak met veel dodelijke slachtoffers. Het begint met een copycat in New York, maar het groeit al snel uit tot een veel grotere zaak. De lichamen vertonen overeenkomsten, hebben de naam lokaas of pop in zich gekerfd.
Baxter moet samenwerken met iemand van de CIA en samenwerken staat niet echt in haar woordenboek, bovendien vertrouwt ze de man niet. Ze vertrouwt eigenlijk niemand.
Spannend boek, soms wat erover, soms grappig, zeker het gedrag van Baxter. Daniel Cole bewijst toch wel dat hij geen eendagsvlieg is geweest met Ragdoll.
2
Reageer op deze recensie