Paranoia

Edward Snowden heeft dit boek mede mogelijk gemaakt volgens de auteur. Zonder het lekken van de informatie die hij had, zou dit boek misschien te ongeloofwaardig overkomen, maar ondertussen weten we een beetje waartoe de NSA in Amerika en bij uitbreiding alle veiligheidsdiensten, in staat zijn. Ze overtreden massaal de eigen wetten onder het mom van veiligheid. Het is altijd een moeilijk evenwicht zoeken tussen privacy en veiligheid want tegenwoordig gaan beide niet meer samen. Het is te gemakkelijk om te zeggen dat iemand die niets te verbergen heeft, zijn privacy zonder problemen moet opgeven. Iemand die dat niet wil, die heeft iets te verbergen. Nee, dat is te kort door de bocht. Ook al heb je niets te verbergen, dan nog wil je niet dat er mensen zijn die alles van je weten.

De NSA baas heeft een nieuw speeltje laten ontwikkelen en om te zorgen dat niet iedereen het hele plaatje ziet, compartimenteert hij de informatie. Zo is er iemand die bijvoorbeeld alleen beelden kan bekijken, anderen mogen alleen gesprekken horen en hij zal dan de puzzel wel samen leggen. Het is veiliger als niet iedereen alles weet. Het speeltje noemt God's Eye en de naam zegt eigenlijk al voldoende. Hoe krijg je zo iets verkocht aan je eigen regering? Door zelf een aanslag te plegen, de schuld in de schoenen van terroristen schuiven en klagen dat je dit soort aanslagen kan voorkomen als je meer mogelijkheden hebt tot afluisteren, bekijken, volgen, bespioneren. Zo simpel is het en volgens mij gebeurt het ook gewoon. Niet iedere aanslag behoort toe aan degene die hem claimt of die hem in de schoenen krijgt geschoven.

Wanneer een journalist informatie over God's Eye in handen krijgt, worden kosten noch moeite gespaard om het lek te dichten. Alles en iedereen die ervan kan afweten moet afgemaakt worden. Niet te opvallend, hier en daar een ongeluk of een zelfmoord anders worden er vragen gesteld.

Boeiend boek, maar niet te lang over nadenken want anders word je paranoïde.