Feminisme: er is nog veel werk

In dit boek bundelt Wiegertje Postma verschillende artikels of columns geschreven door vrouwen.
Wie denkt dat feminisme niet meer nodig is in de 21ste eeuw heeft het mis.

Alleen al een reclamefolder van Bart Smit kan de vrouwengemeenschap in vuur en vlam zetten, altijd terug die typische rolmodellen die naar voor komen, jongens krijgen stoer speelgoed, meisjes truttige dingen zoals een keukentje of poppen, veel roos meestal.
De tweede helft van het boek bevat gelukkig serieuzere artikels. Gelijkwaardig loon voor hetzelfde werk, het glazen plafond, waarom is de zorg van de kinderen bijna altijd voor de moeder? Wanneer een kind ziek is, moet de moeder vrij nemen, zelden de vader.
Veel vrouwen zijn tijdens hun leven slachtoffer van verkrachting en daar wordt heel dikwijls met onbegrip op gereageerd. Sociale media doen er geen goed aan.
Ben je dik en verkracht dan krijg je opmerkingen als: ze mag nog blij zijn dat er iemand op zo'n dikke zeug wil.
Ben je verkracht in je eigen huis: eigen schuld, dan had je die man maar niet moeten binnen laten. Zelfs al heb je weet ik hoe dikwijls nee gezegd.
Ben je verkracht tijdens het uitgaan: slet, je moet maar niet zoveel drinken.
Ben je verkracht terwijl je een kort jurkje aanhad of een uitdagende decolté: eigen schuld, had je je maar niet zo moeten kleden.
Ben je verkracht nadat je in je leven al vrij veel met mannen naar bed bent geweest: niet zeuren, je wil het toch zo graag.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Het boek begint met speelse onderwerpen, maar eindigt toch wel heel serieus. Het is dan ook zaak even door te bijten om bij de artikels te komen die er echt toe doen.
Volgens de wet zijn mannen en vrouwen gelijk, maar ze zijn niet gelijkwaardig.