Nat, natter, natst

Trek uw laarzen en regenpak maar aan want die heb je nodig in dit boek. Niet alleen overstromen wegen door de getijden, maar is er ook nog een flinke storm wanneer het net spannend wordt.

Het boek begint met te vermelden wat er met een lichaam gebeurd dat in het water ligt. Hoe lang het duurt voor het ontbindt, hoe dat proces heet, wat de gevolgen zijn. Interessant om te weten en zeker in dit boek waar zowat alle lijken in en onder het water liggen.
David Hunter is een beetje in discrediet gekomen bij de politie en dat straalt ook nog eens af op zijn academische carrière. Hij is dan ook blij wanneer de politie eindelijk zijn expertise nog eens nodig heeft. Het gaat hoogstwaarschijnlijk om het lijk van een man die al een tijdje vermist is. Identificatie is uiteraard lastig, maar wanneer de vader van het mogelijke slachtoffer bevestigt dat het om zijn zoon gaat, moet je eigenlijk niet meer twijfelen. Hunter zou zijn werk niet goed doen indien hij alleen daaro verder zou gaan, hij kijkt naar de feiten.
David Hunter geraakt bovendien ook nog eens betrokken bij de familie die met de zaak te maken heeft, een beetje ongewild, maar hij blijft er wel hangen. Het maakt de relatie met de politie er niet beter op. Het valt ook op dat hij iedere keer iets vindt en niet de politie. Hij is een bezig baasje zullen we maar denken.
David Hunter heeft veel meegemaakt in zijn persoonlijk leven en lijkt in dit boek een beetje open te bloeien, of in ieder geval open te staan voor iets nieuw.

Dit lijkt me een goed boek om tijdens een kletsnatte en winderige dag te lezen, dan voel je waarschijnlijk nog meer de nattigheid, de rillingen, het kille van de setting van dit boek. De echte kou die niet uit je gaat, wanneer je doornat bent geweest en je botten rammelen, een lange hete douche is dan het begin van de opwarming, naast iets warm of alcoholisch.