Wit vuur: Oscar Wilde, Arthur Conan Doyle en Pendergast in een verhaal

Corrie Swanson heeft zich vastgebeten in een zaak van dode mijnwerkers ergens in 18's. Het zou gaan om mannen die door een grizzly beer zijn doodgebeten en opgegeten. Ze doet dit om met haar scriptie een prijs te winnen. Corrie Swanson wordt beschermt door Pendergast. Hij betaalt haar studies, heeft haar weggehaald uit haar foute omgeving en betaald haar reis naar het mijnwerkersstadje om onderzoek te doen.
Het kerkhof in dat rijke stadje moet plaatsmaken voor een wellness center, want de miljonairs willen altijd meer en beter. De kisten liggen opgestapeld in een magazijn. In eerste instantie ziet het ernaaruit dat Corrie toegang krijgt tot de kisten, maar dan zet een van de rijke vrouwen haar voet scheef. Waarom, wat moet er angstvallig verborgen blijven.
Het gaat zelfs zo ver dat Corrie bedreigd wordt, maar dat maakt haar alleen maar vastbeslotener. Ze is echter een beetje impulsief en dat loopt niet altijd even goed af.
Tegelijkertijd is er een sadistische psychopatische brandstichter aan het werk. De politie heeft geen idee wie dit zou kunnen doen en dan komt Pendergast helpen.
In dit verhaal zit een hele verwijzing naar een bijeenkomst van wijlen Oscar Wilde en Arthur Conan Doyle, iets over een verhaal dat te gruwelijk was om als verhaal of boek te publiceren.
Soms was het wel wat vergezocht, maar het einde was wel spannend.