Veel menselijke emoties gebundeld

Ee heftig verhaal in tijden van terrorisme. Alfred E. zit op een terras te genieten van mogelijk de laatste warme dag. Een vrouw vraagt of ze bij hem aan tafel mag zitten. Nog voor ze goed kennis kunnen maken, rijdt een geldwagen het plein op, ondertussen mensen overhoop rijdend en boort zich nadien in een gebouw. Niet veel later verschijnt een politiewagen, gewapende mannen stappen uit en beginnen op alles en iedereen te schieten. Alfred en de vrouw overleven het.
Alhoewel Alfred het gebeuren snel achter zich wil laten en er niet te veel ophef over wil, dringt het toch door in zijn leven, zijn gedachten, zijn nachten. De vrouw, Prumilla laat hem ook niet los. Ze bezoeken elkaar en er begint een spel van aantrekken en afstoten.
Alfred rijd met een bus waarin hij gehandicapte kinderen vervoert. Hij mag blij zijn dat hij dat mag doen. Blijkbaar is er iets in zijn verleden waardoor hij in een re-integratie project zit. Het is lang wachten op wat er eigenlijk gebeurd is. Mensen mijden hem, verwijten hem dingen, hij is Die Alfred E, je weet wel.
Soms weet je niet of dat wat Alfred ziet, hoort, doet en denkt echt is of alleen maar zo in zijn gedachten. Hij ziet in ieder geval een andere realiteit dan anderen.
Terwijl hij de politie helpt met de aanslag, want mogelijk ontbreekt er nog een dader, gebeurt er iets met hem dat grote gevolgen heeft, maar weerom heeft hij het zo niet beleefd en al helemaal zo niet bedoeld.
Alfred is een zielig figuur die probeert zijn leven op de rails te krijgen na een ernstig incident in zijn verleden. Hij heeft geen echte vrienden of het moeten de kinderen zijn in zijn bus en de uitbater van het café.
Er komen veel emoties langs, eigenlijk alles wat een mens in zijn leven van emoties kan overkomen, zit in dit boek.