vrijheid komt met onvoorziene gevolgen

Dit verhaal speelt zich af af ten tijde van de Franse Revolutie. Dat wordt niet met zoveel woorden gezegd maar dat kun je uit de verwijzingen opmaken. De beschrijvingen van de locatie en de tijdsperiode dienen om de achtergrond van de personages te schetsen en zijn niet van belang voor het verhaal. Behalve als feit dat zo’n gebeurtenis als een revolutie de levens van de betrokkenen ingrijpend verandert. En dat gebeurt dan ook bij de personages in dit boek.
Het verhaal gaat over Catho, een vondelinge die is opgenomen in een hospice dat geleid wordt door nonnen. Catho blijkt een kind te zijn dat door iedereen in het hospice niet wordt behandeld als de andere wezen en vondelingen omdat zij ‘anders’ is. Het wordt echter niet duidelijk waaruit dat anders-zijn bestaat. De enige die het goed met haar voor heeft en haar leert lezen en schrijven is Berthe. Berthe is van adellijke komaf maar is door haar ouders naar het klooster gestuurd omdat zij een affaire had met een jongeman. De verhouding van Berthe met haar ouders is altijd koud en afstandelijk geweest. En haar zuster, met wie zij een warme band had, speelt geen rol meer in het leven van Berthe omdat zij door haar huwelijk naar een andere stad is verhuisd. Ook het klooster kan Berthe niet de spirituele voldoening vinden die zij zoekt waardoor zij zich alleen voelt. De andere personages in het karakter zijn ook alleen of buitengesloten. Gustaphe de schilder voelt zich buitengesloten door het Salon omdat hij niet van adel is. Tobias wordt door de gemeenschap anders bejegend omdat hij uit het buitenland komt en nog steeds met een buitenlands accent praat. En Charles tenslotte leidt ook een geisoleerd leven omdat de maatschappij hem vanwege zijn beroep (beul) afwijst. Alle personages, misschien met uitzondering van Charles, hopen dat de revolutie hun bestaan zal verbeteren. Alle personages hopen op vrijheid en acceptatie maar de ervaren vrijheid blijkt te komen met onvoorziene gevolgen.
Alhoewel ik in het begin van het boek moest wennen aan de schrijfstijl (gebruik van lange zinnen, beschrijvingen waarin veel informatie zit zodat je de zin een paar keer moet lezen) ging dat na verloop van tijd beter. Niet in de laatste plaats omdat de langere zinnen minder werden en de beschrijvingen ook humor bevatten. Het zijn op zich interessante personages maar ik vind het jammer dat niet alle personages goed uitgediept werden. Catho is de enige die je het beste leert kennen. Ik vind het ook jammer dat de personages in het verhaal niet echt met elkaar worden verbonden. Catho en Berthe kennen elkaar, net als Tobias en Charles, en Catho en Gustaphe, en onderling vinden er wel ontmoetingen plaats maar die zijn incidenteel en vluchtig. Het zou naar mijn mening een verrijking van het verhaal zijn geweest als er meer raakvlakken tussen alle personages waren geweest en de personages meer werden uitgediept.
Ik moest wel even op gang komen maar daarna leest het boek vlot weg. Ik vind het een aardig boek, maar niet bijzonder.