Mooi verhaal, onzorgvuldige vertaling

Er bestaan drie gaven. De gave van het spreken met mensen, de gave van het spreken met dieren en de gave van het spreken met de natuur. Dat leert prinses Anidori van Kildenree van haar tante. Anidori ontdekt dat ze over de tweede gave bezit, ze kan al jong met zwanen communiceren, maar de eerste gave bezit ze niet. Haar moeder wel. Mensen luisteren naar haar, geloven haar en hebben haar lief. De derde gave is verloren gegaan, of in ieder geval heel zeldzaam.

Anidori is uitgehuwelijkt aan de kroonprins van Bayern. Ze heeft hem nog nooit ontmoet, maar ze is haar moeder gehoorzaam en vertrekt met een groep lijfwachten naar de verre stad, een reis van enkele maanden. Onderweg naar haar nieuwe land blijkt een groot deel van de lijfwachten van Anidori af te willen en ze verliest alles wat haar lief is: haar koninklijke garderobe, haar geliefde paard Falada en haar beste vrienden. Iemand anders doet zich nu voor als kroonprinses.

Anidori besluit toch naar Bayern te gaan en gaat daar aan het werk als ganzenhoedster. Ondertussen probeert ze de koninklijke familie te waarschuwen voor het verraad. Maar dat gaat minder makkelijk dan ze denkt. Want wie gelooft nou een ganzenmeisje?

De Ganzenhoedster is een sprookje van de Gebroeders Grimm, dat de inspiratie vormde voor Het Ganzenmeisje van Shannon Hale. Het boek, met een prachtige omslagillustratie van Geeske van Voorthuijsen, is het eerste deel in een serie van vier boeken over het koninkrijk Bayern. The Goose Girl verscheen voor het eerst in 2003 en werd eerder door Uitgeverij Callenbach uitgebracht onder de titel De prinses die alles verloor.

Hale gebruikt veel beeldspraak. Enkele voorbeelden: ‘Het was een paar weken na Midwintermaan en de dagen begonnen zich langzaam uit te rekken, als een kat die te lang geslapen heeft’ en ‘De koningin was als een vreselijke en prachtige vogel wiens taal ze nog niet sprak’.

Nou past deze taal bij het verhaal, waarin dieren kunnen spreken en de wind boodschappen doorgeeft. Maar het haalt af en toe de vaart uit het verhaal. Wat helaas veel ergerlijker is, is de slordige vertaling. Er staan tikfouten in, als ‘met oren mond’ en ‘hij was ouder dan zij, zij het maar een paar haar’. Ook ontbreekt er hier en daar een leesteken of voorzetsel en worden enkel- en meervoud door elkaar gehaald.

Ook staan er veel vreemde zinnen in, waarschijnlijk ook te wijten aan slechte vertaling. Zoals deze: ‘Ani’s blauwe plekken sidderden bij het geluid’. En er vindt er een ruzie plaats waarin wordt gegooid met gekookte eieren. Even later worden er restjes struif afgeveegd, wat toch echt duidt op ongekookte eieren.

Op het hoogtepunt van de spannende ontknoping staat de zin ‘Zeg je geliefde dat ze de prinses loslaat’, terwijl ‘ze’ eigenlijk ‘hij’ zou moeten zijn. En dat is zo jammer, want het verhaal is echt goed en ik begrijp ook helemaal dat het een hoog cijfer scoort op Goodreads. Maar deze slordigheden hadden makkelijk voorkomen kunnen worden.

Ondanks deze kritiek is dit verhaal over verraad, ware vriendschap en liefde boeiend genoeg om het vlug uit te lezen. Ik ben ook wel heel erg benieuwd naar de volgende drie delen. Ik hoop alleen dat er dan zorgvuldiger naar de vertaling wordt gekeken.

Kijk voor meer recensies op mijn website