Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Sombere Georgische familiegeschiedenis in poëtische taal

10 januari 2017
Een familiegeschiedenis beschreven tegen de achtergrond van de Georgische geschiedenis. Dat is het uitgangspunt van Het achtste leven (voor Brilka). In ruim 1200 bladzijden neemt de Georgische Nino Haratischwili je mee in het leven van zes generaties van een familie.

Nitsa is de verteller van het verhaal. Ze begint met haar betovergrootvader Ketevan, die een bijzonder recept voor chocolade ontwikkelt, dat in het boek een grote rol speelt. Iedereen die ervan eet zal geen gelukkig leven leiden, zo wordt door enkele familieleden gedacht. En of dat nou waar is of niet, Het achtste leven is geen vrolijke kost.
Zeker de vrouwelijke hoofdrolspelers krijgen het voor hun kiezen. Ze krijgen te maken met oorlog, moord, verminking en andere zaken waar je nekharen recht van overeind gaan staan.

De Georgische geschiedenis is geen vrolijke en de familie uit Het achtste leven zit bovenop de gebeurtenissen. Zo is Nitsa’s oudtante Christine de minnares van de chef van de geheime dienst. Opa Kostja is een hoge pief bij de marine. Tegelijkertijd is Kostja’s zus verloofd met een landverrader en een vriendin van de familie schrijft subversieve gedichten. Het is bijzonder interessant om op deze wijze kennis te maken met de wrede Georgische geschiedenis en te zien hoe er in de communistische tijd met verraders werd omgegaan binnen de familie.

Maar dit boek is in meer opzichten leerzaam. Over Gorbatsjov, die in het Westen toch vooral als een hervormer wordt gezien, zijn de Georgiërs bijvoorbeeld niet zo lovend. Hij heeft opstanden in het land bloedig onderdrukt.

Het is dan wel een lijvig boek, toch vlieg je er snel doorheen. Ik vond het alleen jammer dat ik eigenlijk voor geen enkel hoofdpersonage echt sympathie op kon brengen. Ze maakten vaak keuzes die ik niet kon begrijpen. Ook komt er zoveel ellende in het boek voor, dat ik er op een gegeven moment een beetje apathisch van werd. Elke generatie kende weer zijn eigen slecht aflopende liefdesrelatie. Iets meer lichtpuntjes waren welkom geweest.

Haratischwili heeft wel echt een prachtige, heldere schrijfstijl. Ze schrijft poëtisch en gebruikt veel beeldspraak, maar zonder vaag te worden. Prachtig hoe ze in dit citaat de natuur de wanhoop van een volk laat weerspiegelen:

‘Er vormden zich zwermen onrustige insecten in de dakgoten en de stoffige hoeken van de huizen. Ze sisten en verscheurden hun vleugels om gehoor te vinden, maar niemand nam ze waar. Er vormden zich vlekken in de gezichten van de mensen, door alle onderdrukte voornemens, alle verdreven dromen.'

Het achtste leven (voor Brilka) is een bijzonder boek over een land waar veel mensen nog maar weinig van zullen weten. Alleen daarom al is dit boek het lezen meer dan waard.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van