Oorlogswinter - Jan Terlouw

In november 1944, als de laatste oorlogswinter aanbreekt, is Michiel van Beusekom veertien jaar. Hij woont met zijn vader, die burgemeester is, zijn moeder en zijn grote zus Erica in een dorpje vlakbij Zwolle. Michiels buurjongen Dirk gaat een overval uitvoeren op een distributiekantoor van voedselbonnen. Hij geeft Michiel een brief die hij bij Bertus Hardhorend moet brengen als de overval mislukt.

Wanneer bekend wordt dat Dirk is gearresteerd probeert Michiel de brief bij Bertus te krijgen. Maar ook Bertus blijkt opgepakt. Michiel raakt zo op jonge leeftijd al bij het verzet betrokken. Hij leert dat wie er goed is en wie slecht nog niet zo makkelijk is vast te stellen als hij op het eerste gezicht denkt. Ook thuis zijn daar discussies over.

Tussen negen en tien uur was er een aanhoudend gebrom van vliegtuigen in de lucht. Amerikaanse bommenwerpers, op weg naar Duitsland, wisten ze. ‘Dat kost weer duizenden eenvoudige burgers het leven,’ zuchtte mevrouw Van Beusekom, maar haar man en Erica en Michiel konden zich er niet druk om maken.
‘Eigen schuld,’ zei de burgemeester hard. ‘Zij zijn deze afschuwelijke oorlog begonnen. Zij hebben het eerst open steden gebombardeerd, Warschau en Rotterdam. Leer om leer.’
‘Daar heeft het kleine meisje in Bremen, dat misschien op dit moment een bomscherf in haar been krijgt, part noch deel aan,’ zei mevrouw Van Beusekom. ‘Oorlog is vreselijk.’
Het beeld van een meisje met een bomscherf in haar been, daar hadden ze niet zo gauw van terug. Het gebrom stierf weg.

Michiel ontdekt dat er een verrader in de buurt moet zijn. Hij heeft zo zijn vermoedens wie dat is. Op eigen houtje probeert hij hem te ontmaskeren. Ondertussen hebben zijn ouders geen idee wat hij allemaal uitspookt. Zijn moeder vermoedt wel dat Michiel zich bezig houdt met illegale praktijken, maar ze vraagt hem nergens naar.

Lees verder op mijn site