Schrijfstijll waar je van moet houden

De personages in het boek worden goed uitgewerkt in het boek en er komen behoorlijk wat personen voorbij in dit boek. Het verhaal van Nadine en Paul spreekt me het meest aan, echter in het begin had ik vaak even nodig voor dat ik wist door wie het hoofdstuk verteld werd, wat het verhaal soms verwarrend maakte.

Het is een spannend verhaal echter door de schrijfstijl van Tomas Ross had ik vaak moeite om in het verhaal te blijven wat ik heel jammer vond omdat het verhaal zelf wel heel goed in elkaar gezet is. Waardoor je soms twijfelt of het werkelijkheid of fictie is, dit vooral ook door de bekende Nederlanders die de revue passeren.
Het verhaal gaat over hooggeplaatste functionarisen die in een pedoseksuel netwerk zitten. Door het noemen van bekende namen geeft het het verhaal een extra spanning en vraag je je soms wel af of het werkelijkheid of fictie is.

Dit boek krijgt van mij 2,5 sterren. Dit is niet te wijten aan het verhaal zelf maar vooral aan de schrijfstijl van Tomas Ross. Ik denk dat je van deze schrijfstijl echt moet houden en helaas val ik niet in deze categorie.