Gruwelen en nadenken over vriendschap en het leven

Ik kocht “Toevluchtsoord”, een psychologische thriller, tijdens een ontmoeting met Anthonie Holslag op Comic Con Brussel. Toen al werd ik heel nieuwsgierig gemaakt. Op de kaft staan bijen, welgeteld 19. Het magische cijfer met een link naar mijn lievelingsschrijver Stephen King. Puur toeval … ?
Als ik de korte inhoud lees heb ik veel zin om erin te beginnen: een groep vrienden in een verlaten blokhut. En de wereld stort in. Het idee en de sfeer is alvast goed.

Ik heb al meerdere boeken van Anthonie Holslag gelezen. Zijn schrijfstijl spreekt me enorm aan. En dit boek nu ook weer. Een goed idee en een voor mij interessante schrijfstijl zorgt voor een goed boek. Zo eenvoudig is dat.

In het eerste deel van het boek worden alle personages voorgesteld. Een groepje veertigers, die al een deel van hun leven achter de rug hebben, leuke of minder leuke dingen beleefd hebben of momenteel in een moeilijke periode zitten. Hun leven op dit moment wordt kort maar goed geschetst zodat ik een vrij goed beeld heb van wie ze zijn.
Als iedereen enthousiast op vertrekken staat, heb ik zelf zin om mee op weekend te gaan :-)

Als iedereen aangekomen is wordt verder beschreven hoe de groepsdynamiek vroeger ontstaan is. Er worden herinneringen beschreven: zowel herinneringen over het ontstaan van hun vriendschappen, gebeurtenissen tussen de vrienden onderling en herinneringen over hun vrije leven in de blokhut, hun Toevluchtsoord… wat leuk om te lezen is, heel ontspannend en interessant. Het doet me een beetje naar mezelf kijken, waar ik in mijn leven sta of wat ik tot nu toe bereikt heb.

Maar dan redelijk snel in het boek begint de plotse chaos. Ik lees nog niet echt iets concreets gruwelijks maar de dreigende en onveilige sfeer die de schrijver hier kan neerzetten: wauw!
Ik zit op het puntje van mijn stoel, bang wachtend op wat nog gaat komen.
En de gruwelijkheden komen … ik ben soms misselijk geworden, vooral om de gruwel in combinatie met die constant dreigende sfeer. Van zinnen als: ”hij hield zijn hoofd schuin” of ”hij stond bevroren, zijn hoofd naar achteren, zijn mond wagenwijd open” word ik bang.

Door in deze situatie te zitten leert de hechte vriendengroep elkaar op een andere manier kennen. Niemand voelt zich nog veilig. Karakters veranderen … of waren deze er altijd al? De schrijver doet je, naast het “gruwelplezier” lezen ook nadenken over de dingen in het leven.

Wat ook heel tof om te lezen is, vind ik, is dat ik vaak lees vaak vanuit het oogpunt van een bepaald personage, die psychologe is.
Zij beleeft eveneens deze chaos, ze blijft ondertussen de verschillende rollen van de vrienden in deze groep beschrijven en analyseren. Ze wil als mens reageren in bepaalde situaties maar doet het dan toch vanuit haar beroepsrol,omdat dat bepaald gedrag op dat moment nodig is.

Wat nog het meeste indruk heeft gemaakt op mij, naast de dreigende en onveilige chaos, is de vergankelijkheid van alles. Van mensen in je omgeving, van plaatsen die je kent, van leuke dingen die je meemaakt. Niet alles blijft zomaar en niet alles blijft vanzelfsprekend …

De betekenis van de bijen die over heel de kaft verspreid zijn wordt tegen het einde toe duidelijk … alweer iets om over na te denken.

Ik heb erg genoten van dit boek, zowel van de spanning als de chaos als de beschrijvingen van het menselijk gedrag …
“Het boek begon als een kort verhaal en is dan 175 pagina's geworden”, aldus de schrijver.
Wel, van mij had het boek gerust nog wat dikker mogen zijn :-)