Anders

Het begin van Wisseling Van De Wacht brengt me zoals het begin van Mr Mercedes en De Eerlijke Vinder terug naar dezelfde rampzalige gebeurtenis. Alleen weer vanuit iemand anders zijn standpunt, wat ik geniaal bedacht vind.
Het verhaal is een beetje als thuiskomen, ik zit er meteen in!

Even verder in het boek ben ik in het “nu”. De focus ligt opnieuw, in tegenstelling tot in De Eerlijke Vinder, op de hoofdpersonages van in Mr Mercedes, zowel de goede als de slechte. Ik kom te weten hoe het met hen gaat en door bepaalde gebeurtenissen komen ze opnieuw in contact met elkaar.
Dit eveneens maakt dat ik me in het verhaal vlug weer thuis voel, ook al komen er een aantal personages bij.

En toch heb ik een aantal momenten waarin ik me een klein beetje verveel. De eerste helft van het boek gaat voor mij te traag. Is het soms te vaak herhaling? Of wil ik de personages die we achten te “kennen” toch nog meer uitgediept hebben? Te veel namen of personages tussendoor?

Vanaf de tweede helft van het verhaal kan ik het boek nog amper wegleggen. Gruwelijk donkere gebeurtenissen volgen elkaar snel op.
De manier waarop King beschrijft hoe de slechte Brady een moorddadige rol in vegetatieve toestand kan spelen is knap, ook al vind ik het idee zelf naar mijn mening wat vergezocht.
Naarmate het verhaal naar het einde toe gaat, voel ik de spanningsopbouw goed.
Alhoewel ik dat einde niet erg verrassend vind, wordt het bloedstollend en ook aangrijpend geschreven zoals King dat kan. Gedetailleerde eindscènes spelen zich in mijn hoofd af.

Ik wist niet wat ik mocht verwachten van dit derde deel van de “ Mercedes-Trilogie”. Toen ik tijdens het lezen ervoer dat het terug dezelfde hoofdpersonages waren en ook diezelfde sfeer als Mr Mercedes was ik blij, niet dat ik De Eerlijke Vinder minder goed vond, het was gewoon een soort leuk “weerzien”.
Als ik een vergelijking mag maken tussen de drie boeken vond ik dit boek echter het minst. Het is een soort vreemde eend in de bijt omdat King in dit deel het volgens mijn gevoel te ver gezocht heeft met het “onrealistische” erbij te halen. Niet dat ik dat niet graag lees maar hierdoor gaat hij een andere weg dan in de eerste twee boeken …

Desalniettemin heb ik weer een paar uren gekend spannend leesplezier gehad en wacht ik op de volgende!