Wegen der verbeelding: lezen, van genieten en hérlezen

Klaas en Maja Welling zijn elkaar een beetje kwijt en een vakantie in een geleende Mini met de tweeling van drie en de baby moet zorgen dat ze er even uit zijn. Hij rijdt de Mini stuk, zij lift uiteindelijk met de kinderen mee met vrachtwagenchauffeur Joop. Als ze uiteindelijk zijn verenigd in het vakantiehuis dat hen min of meer is opgedrongen door Klaas' nieuwe uitgever, loopt de zaak alleen nog maar meer uit de hand. De lezer haalt je opgelucht adem als het gezin ontsnapt aan de griezelige huisbewaarder Secondi.

In dit raamwerk gebeuren nog allemachtig veel meer dingen. Er wordt een gravin vermoord, het raadsel rondom de dichter Mork heeft een dramatische afloop, chauffeur Joop met zijn onheilspellende verhalen wordt zelf door een onheil getroffen, kleutertje Nijn komt in het ziekenhuis terecht - en dat allemaal in 150 bladzijden.

Op een dieper niveau speelt Haasse met verhalen uit de Griekse mythologie, in het bijzonder dat van Euridice en de honingbijen die gevoelig zouden zijn voor oprechtheid in de liefde. Je kan DWDV ook lezen als een boek over verbeelding en creativiteit in schrijven. Vrachtwagenchauffeur Joop heeft die verbeelding, ook al ziet hij niet wat hij ermee kan. Hij inspireert wel de vrouwelijk hoofdpersoon, die zijn verhalen opschrijft, en die er haar man weer mee helpt die ‘strange stories’ moet aanleveren voor zijn tijdschrift. Zo worden verhalen doorgegeven.

Uit de meest banale gebeurtenis éver –gezin gaat op vakantie naar Frankrijk – groeit een Haasse-speurtocht die je ademloos volgt. Aansprekende persoonlijkheden, fijnzinnige humor, knappe compositie, stimulerende ideeën, heldere taal … wat een rijkdom. Ik begrijp best dat Haasse vond dat zij juist met fantasieproza op haar best was. Misschien wel het best van allemaal. Hermans en Mulisch hebben het nakijken. Lezen, van genieten en hérlezen.