De hunkering van de kleine David

Zó sterk hunkert de kleine David naar aandacht en erkenning van zijn vader dat hij met alles blij is. Zelfs al zijn de maandelijkse uitstapjes die ze samen maken gebouwd op leugens - vader gebruíkt die uitstapjes om lekker los te gaan in de grote stad. Moeder weet niet goed wat ze met deze man aanmoet. Waar zij houdt van degelijkheid, zoekt hij het grootse en meeslepende. Verkopen kan hij wel als de beste, maar als echtgenoot faalt hij.
De allenige David voelt meer troost bij de dinosaurusskeletten in het natuurhistorisch museum waar hij door papa wordt gedumpt dan bij zijn ouders. De tyrannosaurus en de brontosaurus liegen niet en zijn er altijd voor hem. Hoe eenzaam wil je het hebben. Nog heeft meest heeft hij aan het nukkige meisje dat als oppas wordt ingehuurd: zij brengt hem het een en ander aan levenslessen bij.

In het museum is voor mij een roman van verlangen. Alle vaders die niet begrijpen hoe belangrijk ze zijn voor hun zonen zouden dit boek moeten lezen. Iedereen die zich afvraagt hoe beschadigd een zoon kan raken als zijn vader er niet echt voor hem is, ook. Is dát niet de functie van literatuur, met woorden zichtbaar maken wat je aan de buitenkant niet kan zien.
Het zou een autobiografie kunnen zijn, maar dat is het niet, aldus de acteur. Een verhaal als een waterverfschilderij van een eenzame figuur. Zachte tinten maar een dramatische voorstelling.