Experiment geslaagd

Als zoveel mannen verlangt Viggo Waas ernaar een held te zijn, maar brengt hij het naar zijn gevoel niet veel verder dan clown. Waas heeft inderdaad oog voor het absurde. Maar juist de verhalen met diepgang in deze debuutbundel smaken naar meer.

‘Matthijs’ is bijvoorbeeld een pijnlijk-grappig verhaal over mannenvriendschap. Viggo zet zijn relatie op het spel om een terminaal zieke vriend bij te staan. Een geplande vakantie moet worden afgezegd, het is belangrijk, hij moet er zijn voor de vriend – de bekende argumenten waarom mannen soms dingen doen die op dat moment heel belangrijk lijken. Hij wordt het huis uit gegooid en gaat op pad naar de vriend. Die heeft, zoals zo vaak in mannenvriendschappen, maar een heel vaag idee over het privéleven van Viggo, dat nu dus op springen staat. ‘Als we beiden zitten, kijken we elkaar aan. "Hoe was je vakantie", vraagt de vriend.

Echt raak is het mooi opgebouwde ‘Niet Normaal’ over zijn dwanghandelingen en de angsten daarachter, die hem sinds zijn jeugd al dwarszitten. Door de angst om zijn dochtertje worden die weer sterker. Op de terugrit na een optreden krijgt hij een aanval. “Al die rotondes tien keer rondgaan kost gewoon veel tijd.” Dit is de kwetsbaar-sterke Waas waar we meer over willen weten.

Voor droge, humoristische beschrijvingen over wat zich zoal afspeelt tussen man en vrouw heeft Waas een speciaal talent. ‘Schiphol’ is een feest van herkenbare vakantiesituaties, van het touwtrekken over de vertrektijd tot de vliegangst van zijn partner. In ‘Kim Holland’ stelt de partner van Viggo de onvermijdelijke vraag of ‘ze alles heeft aangehouden’ na een fotoreportage voor een dubbelinterview met de pornoster. Wij lezers weten al, Viggo, dat Kim min of meer aangekleed is gebleven, maar dat Waas er onder enige druk mee heeft ingestemd in zijn blote kont met haar op de foto te gaan. '"Ja natuurlijk, zeg ik, dat was toch mijn eis. Anders was ik zo naar huis gereden." "Mooi, ik ben trots op je."'

In ‘met Linda de Mol in bad’ fantaseert Viggo hoe hij opstapt wanneer Johan Derksen een paar grofheden roept over het – echt gemaakte – filmpje waarin hij en een paar anderen met de presentatrice in een bubbelbad zitten. Ook een fantasie is waarschijnlijk het verhaal waarin hij (inmiddels ex-) PVV'er Martin Bosma onterecht een bloedneus slaat: de tweet waarin Waas Geert zijn toenmalige chef Wilders ervan betichtte een ruggengraat als een tuinslang te hebben is wel echt gepubliceerd, er heeft ook echt iemand gebeld die Waas bedreigde, en net als in het verhaal wist Bosma van niets.
In ‘Bram’ droomt Waas van de drommen die zich verdringen rond het graf van zijn held Bram Vermeulen als ze met de cabaretgroep op zoek zijn naar zijn laatste rustplaats. Ontroerend en pijnlijk: Bram blijkt gecremeerd.

“Vroeger ergerde ik me eraan dat het vaak over mijn uiterlijk ging, nu merk ik dat vrouwen niet meer naar me omkijken op straat”, zegt Waas ergens. Maar het boek ‘ijdele snelle jongen’ is definitief dichtgeslagen. Door de bundel heen beschrijft Viggo namelijk flarden van een vraaggesprek met een aantrekkelijke journaliste die hem confronteert met zijn imago als ladykiller. Plotseling beseft hij dat ze hem probeert te versieren. Hoe moet dat aflopen… Waas staat uiteindelijk op en vertrekt. Afscheid nemen van zijn losbandige leven kost wel moeite, maar toch weer niet zo veel. “Ik zit nu in een overgangsfase, denk ik”, zei hij daarover in het maandblad Zin.

Een experiment. Zo ziet ex-Ajacied, sportcommentator en cabaretier Viggo Waas zijn debuut. Waas’ belevenissen in puntige, cabareteske stijl kan je niet lezen zonder glimlach om je mond, of soms zelfs een brok in je keel. Experiment geslaagd dus. De overdrijving waar de omslag zo hoog over opgeeft heeft hij helemaal niet nodig. Drieënhalve ster, plus een halve ster als aanmoediging.