Misschien wel de beste van de 10

Dit is misschien wel de meest geslaagde coproductie van de twee schrijvende ex-rechercheurs. Leugenachtige studenten, gladde drugsdealers, penose-achtige kroegtypes, en als klapper een ranzig universitair type... De dialogen druipen van de politiehumor: 'zullen we meneer maar even laten bijkomen in het dagverblijf', bijt Opperdoes een verdachte toe die slim probeert te zijn. Slofte De Cock betrekkelijk bedaard door de rosse buurt, bij bureau Raampoort schrikken ze er niet voor terug een klantje dat ervan door wil gaan even 'neer te leggen', c.q. pootje haken.
Hoe weet je wie de rechercheur is als een groepje kerels de kamer binnenkomt? Hij is de man met de handen in de zakken. (Zo voorkom je dat je op een plaats delict sporen achterlaat).