Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Wie is Margo... en wie ben jij?

Violette 15 december 2017
Paper Towns is John Green’s derde YA-boek, waarin Green laat zien waar hij goed in is, het schrijven vanuit de beleefwereld van een tiener in een boek vol ontdekkingstochten (in dit geval letterlijk: roadtrip), humor en literaire verwijzingen.

Het boek introduceert de hoofdpersoon Quentin en zijn buurmeisje Margo. Quentin is in het eerste opzicht niet heel spannend, hij vindt zijn eigen leven ook niet heel spannend, maar Margo en haar leven vindt hij daarentegen enorm spannend. Tijdens hun middelbare schoolperiode leven ze allebei in verschillende kringen en hebben ze vrijwel geen contact tot Margo midden in de nacht ineens voor zijn raam staat. Margo vraagt Quentin mee op avontuur, een nachtelijke roadtrip met verschillende missies met tussenstop. De volgende dag verschijnt Margo niet op school en start Quentin de zoektocht naar Margo. Met behulp van zijn vrienden en allerlei aanwijzingen die Margo voor hem heeft achtergelaten, gaat Quentin op zoek naar antwoorden rondom het grote mysterie genaamd Margo.

Een van de belangrijkste boodschappen van Green in dit boek lijkt te zijn dat je mensen op verschillende manieren kunt zien, iedereen heeft een eigen invulling en een gekleurd beeld bij het idee van een persoon. Quentin geeft dit aan met het idee dat in zijn verbeelding er ruimte is voor "an infinite set of Margos" (173) op basis van alle aanwijzingen die ze achtergelaten heeft. Puzzelend met alle aanwijzingen volgt een volgende roadtrip vol hilariteit waarin Quentin zijn vrienden en zichzelf beter leert kennen.

Wat Green vaak sterk doet in zijn werk is het refereren naar andere literaire werken, zoals boeken en gedichten. In verrijking in dit boek zijn de literaire verwijzingen naar Walt Whitman’s Leaves of Grass, en dit werk wordt niet simpelweg genoemd maar ook geanalyseerd op basis van het verhaal.
"I couldn't figure out which of these ideas, if any, was at the core of the poem. But thinking about the grass and all the different ways you can see it made me think about all the ways I'd seen and mis-seen Margo. There was no shortage of ways to see her. I'd been focused on what had become of her, but now with my head trying to understand the multiplicity of grass […] If "What is the grass?" has such a complicated answer, I thought, so, too, must "Who is Margo Roth Spiegelman?" Like a metaphor rendered incomprehensible by its ubiquity, there was room enough in what she had left me for endless imaginings, for an infinite set of Margos.” (173)
Whitman’s werk wordt op deze manier bij de ontwikkeling van het verhaal betrokken omdat Quentin de tekst analyseert naar aanleiding van de gebeurtenissen in het verhaal en zijn gevoelens. Waar de meeste personages helaas wat vlak blijven, maakt Quentin een duidelijke ontwikkeling door. Dit is mede te lezen in hoe Quentin's interpretatie van het werk van Whitman wordt bijgesteld en zich ontwikkeld.

Dit idee dat er vele versies van Margo zijn, in de interpretatie van iedereen, keert in dit boek telkens terug. Het beeld wat Quentin van Margo heeft is gekleurd door zijn eigen ervaringen en gevoelens. Doordat je als lezer niet alle feiten over Margo krijgt van Green voegt toe aan het idee dat je nooit iemand volledig kent, alleen het beeld wat je zelf maakt vanuit het perspectief van degene die het beeld creëert. Zo blijft Margo in het boek een mysterie; wie is Margo nou echt? De nadruk ligt hier dan ook dat je nooit echt zeker weet of het idee wat je van iemand hebt ook daadwerkelijk klopt, zonder echt met elkaar te praten en naar elkaar te luisteren. Want zegt het beeld dat je van iemand hebt nou meer over die persoon, of over de persoon die het beeld gecreëerd heeft.

Green zorgt met het einde van het boek dat je zelf als lezer nog ruimte hebt om je eigen gedachten er over te laten gaan, wie Margo nu echt is. Een beeld dat elke lezer vanuit zijn of haar eigen perspectief kan inkleuren.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Violette