fijn boek

Het cover is intrigerend. Een schaduwman. Een geheimzinnig beeld. Toch is het boek geen thriller.
Het verhaal zelf is opgebouwd rond Tristan, een jonge man, die in een soort van queeste voor zichzelf, een zoektocht begint naar een manier om zijn vriendin Clarisse op zijn levensweg weer te ontmoeten. Ze ging blijkbaar weg van hem omdat ze niet anders kon en hoopte Tristan ooit weer ergens tegen te komen. Hij zoekt doorheen het boek naar een middel om haar terug te vinden.
Het boek is vanuit de ik-vorm geschreven en Tristan is hier de verteller. Hoofdstuk per hoofdstuk volg je hem in zijn zoektocht en zijn bedenkingen naar de zin van het leven en naar redenen van Clarisse om weg te gaan. Tristan is steeds op zoek naar de zin van dingen en er wordt heel wat gefilosofeerd in het boek.
Verschillende vriendschappen, liefdes komen op zijn weg….maar hij blijft emotioneel alleen.
Stilaan groei je als lezer naar een vermoeden.
Een vermoeden dat bij het einde wordt onderuit gehaald door de waarheid.
Het boek leest vlot en is goed geschreven. Zelf had ik moeite met de opbouw. Er wordt naar mijn gevoel voortdurend in cirkels gedraaid en het verhaal vindt voor mij nooit echt een goede snelheid. Af en toe dacht ik dat ik niet verder zou lezen omdat het voor mij teveel van hetzelfde was, teveel herhaling. Uiteindelijk deed ik het wel want ik ben een nieuwsgierige lezer.
Het was een goed boek, alleen was ik niet gedreven om het boek te ‘verslinden’. Het kostte me af en toe moeite om verder te willen lezen.
De teksten zijn goed, er is veel filosofie om over na te denken. Het verhaal zelf vond ik niet echt bevredigend eindigen.
Al bij al geef ik het drie sterren.