Vlag van de titel dekt de lading niet.

De titel van dit boek sprak me aan, dus nam ik het mee uit de bibliotheek. Helaas dekte de vlag de lading maar slecht.
Zeker, de hoofdpersoon Esmee, beursstudente kunstgeschiedenis, werkt zo nu en dan in een tweedehands boekwinkel (met de naam De Uil, vandaar het lieve uiltje op de kaft), maar het gaat toch vooral over haar relatieproblemen met Mitchell, een Amerikaan met rijke ouders, op wie zij hevig verliefd is. Daardoor blijft ze het hele boek lang blind voor zijn onaangename karakter. Haar vriendin en haar collega's in De Uil zijn niet enthousiast over hem, maar ook dat opent haar ogen niet. Hoe dom kan iemand zijn. Mitchell dumpt haar al vroeg in het verhaal, op een moment waarop Esmee net heeft ontdekt dat ze zwanger van hem is. Ze besluit haar kind toch te behouden en alleen op te voeden, maar Mitchell komt terug en vraagt haar ten huwelijk. Gretig zegt ze , ondanks alles, ja.
Had ze niet moeten doen.
De mensen in de boekwinkel zouden iets beter beschreven kunnen worden. Het blijven nu wat vage schimmen, die meer vragen oproepen dan beantwoorden. Veel achtergronden worden er niet gegeven.
En daar waren dan ook nog wat vage zwervers en daklozen. Iedereen zette en verzette boeken in De Uil, maar verkocht werd er maar weinig. Waarvan werden al die werknemers betaald?
Niet mijn boek.