Bloederig en spannend

Het tweede deel van de serie Rizzoli & Isles kon me aanzienlijk meer bekoren dan het eerste. Nog steeds was Rizzoli wat irritant, maar het viel nu niet zo op, omdat er zoveel andere dingen gebeuren.
Isles komt in dit deel wel voor, maar het rechtvaardigt haar naam in de titel niet. Ze is 'gewoon' een van de personages die in het verhaal voorkomen.
Verder komen veel bekenden uit deel 1 terug, tot en met de hoofdpersoon uit dat deel, De Chirurg, oftewel Warren Hoyt. Hij zit dan wel gevangen in een zwaar beveiligde gevangenis, maar ziet kans ook in dit boek de haren van de lezer overeind te laten staan van de spanning. Je voelt de angst van Rizzoli en haar bang maken is het levensdoel van deze crimineel. Hij lijkt nu een navolger te hebben: vrouwen zijn vermoord en verdwenen. Hun nachtkleding, royaal bebloed, want Gerritsen houdt nog altijd veel van bloederige scenes, ligt keurig opgevouwen naast de bedden van de verdwenen vrouwen.
Opnieuw was het me wat te bloederig en een gebruiksaanwijzing voor allerlei medische apparaten of handelingen heb ik ook niet echt nodig. Vandaag las ik in de krant een stuk, waarin gesteld wordt, dat ook kinderen van spannende boeken houden en dat het niet snel te erg is. Roodkapje wordt door de wolf opgegeten. Maar dat betekent niet, dat precies beschreven hoeft te worden, hoe die wolf de ogen uit het hoofd zuigt. Dat omschreef wel zo ongeveer mijn kritiek op de stijl van deze schrijfster.
Spannend is het beslist en het boek leest als een trein. Waarschijnlijk lees ik deel drie van deze serie ook ooit, maar nog even niet.