Realistische blik op het thuisfront

Chilbury is een dorpje in Kent, dat me erg deed denken aan de tv-serie 'Verborgen dorpen' die onlangs werd uitgezonden en waarin actrice Penelope Keith schilderachtige, vriendelijke Britse dorpjes afreisde. De dorpjes zien en zagen er uit, of er nauwelijks ooit iets gebeurt.
Dit verhaal speelt zich af in zo'n dorpje, in augustus 1940. De slag om Engeland woedt. De meeste mannen zijn vertrokken naar het leger en de vrouwen moeten zien, het alleen op te lossen. Mannen en zonen worden gemist, de eerste slachtoffers zijn gemeld.
Toch wordt het voorstel om van het kerkkoor een dameskoor te maken, niet begroet met algemene instemming: dat kan toch niet, zonder mannen zingen. Wat zouden anderen daar wel van denken? Het klonk toch niet, zonder mannenstemmen? Gelukkig werd doorgezet, en het zingen gaf een hoeveelheid verbondenheid en later ook steun, die verbazingwekkend was. Het gaf de dames van het koor de moed om door te gaan, ook als de omstandigheden moeilijk waren.
Het koor heeft een enthousiaste dirigente, Prim, die algemeen geliefd wordt en het koor tot nog grotere hoogte leidt.
Het dorp is echter niet zo vriendelijk als het er op afstand uitziet: net als overal zijn er de botsende karakters, de tegenstellingen. De vrouwen zijn zo verschillend. Zo is er de zorgzame, de hebberige en onbetrouwbare, de heerszuchtige, de piepjonge en de iets oudere, wufte dochter van de lokale 'belangrijke familie'. De heer des huizes daarvan heeft een hoge militaire titel, maar doet niets. Behalve zijn vrouw en dochters terroriseren.
De karakters ontwikkelen zich tijdens het verhaal: de schuchtere Mrs. Tilling, die alleen woont nadat haar zoon het leger in ging, krijgt inkwartiering. Een vreemde man in de kamer van haar zoon. Ze heeft het er moeilijk mee. Langzamerhand krijgt ze meer moed. Ze observeert prima en onderneemt actie. Ze durft zelfs de leiding op zich te nemen van het koor, wanneer dat nodig is. En ook durft ze in opstand te komen tegen de vreselijk, tirannieke landheer.
De lezer krijgt al deze gebeurtenissen te lezen via brieven en dagboekfragmenten van de betreffende dames. Aan het begin van de oorlog was er in Engeland een organisatie voor Mass Observation, die burgers aanmoedigde dagboeken bij te houden en op te sturen naar het hoofdkwartier. De schrijfster heeft uit deze dagboeken geput. Dit geeft een zeer realistisch beeld van hoe het moet zijn geweest bij dit 'thuisfront'.