Spand, maar tegenvallend einde

Hypes in de boekenwereld spreken me meestal niet zo aan, dus ik had de nodige schroom om aan Ragdoll te beginnen. Gelukkig viel het me erg mee. Het verhaal had spanning, onverwachte plotwendingen, een origineel thema, personages, waarbij je je betrokken voelde.
William Fawkes, hoofdpersoon die zijn naam aan de serie gaf, komt in dit deel eigenlijk (nog?) niet zo uit de verf. Zijn collega's Baxter, Finlay, de jonge Edmunds, die niet van ophouden weet, enz. hebben het druk met zijn beveiliging en bescherming en staan in het verhaal meer op de voorgrond. Zijn ex Andrea doet alles om het onderzoek naar de lappenpop, een uit de onderdelen van verschillende vermoorde personen samengesteld lichaam, dat hangend in een gebouw tegenover de woning van Fawkes, voor televisie te verslaan en zo dwars te zitten.
Van wie zijn die lichaamsdelen? Zullen de mensen op de lijst van toekomstige slachtoffers, waarop Fawkes als laatste staat, werkelijk vermoord worden? Of vinden de speurders de moordenaar op tijd?
De spanning stijgt.
Het eind komt een beetje als een anti-climax. Het moet een cliff-hanger voorstellen (waar ik niet zo van houd) die maakt, dat je volgende delen zo snel mogelijk wil lezen. Maar een eind, dat meer vragen oproept dan antwoorden geeft, is - zoals gezegd- een beetje een anti-climax.