Dagboekvervolg

Hendrik Groen heeft opnieuw een jaar lang een dagboek bijgehouden en hoewel zijn humor is gebleven, is de inhoud toch schrijnender. Ouderdom komt ook voor hem met gebreken. Gelukkig heeft hij zijn vrienden van de Omanido club. De ziekte van zijn grote vriend grijpt hem aan. De vrienden proberen de moed er in te houden, maar het kost steeds meer moeite. Hun gezondheid gaat verder achteruit. Oud worden is hard werken.
Met een scherpe pen en veel opmerkingsgave beschrijft Hendrik de gebeurtenissen in 'Het Huis'. De zorg gaat steeds verder achteruit. De directie doet nauwelijks mededelingen over de toekomst. Dat vormt voor de bewoners een bron van een soort zorg, die ze liever niet zouden hebben
De toestand van de wereld komt ook voorbij. De actualiteiten van 2015 (waarbij je blijft denken: is dat echt al twee jaar geleden?) worden voorzien van commentaar van Hendrik.
Dit alles plaatst het verhaal van Hendrik in een wat breder verband en houdt het lezen interessant. Toch, ondanks de humor, een deprimerend boek