Pierre Lemaitre , woonachtig in Parijs, is een bekende schrijver van o.a. misdaadromans, waarvoor hij reeds vele prijzen in de wacht heeft gesleept.
Zijn eerder verschenen boeken, Rollenspel en Bruidsjurk, heb ik allebei gelezen, vooral Rollenspel vond ik erg goed, voor mij een 5 sterren boek.
Voor dit nieuwe boek – Alex – waren mijn verwachtingen hoog gespannen en het verhaal heeft mijn verwachtingen helemaal waar gemaakt.
Een van de hoofdpersonen – Alex Prevost, 30 jaar en heel mooi - wordt tijdens een middagje winkelen gevolgd.
Diezelfde avond – na zichzelf getrakteerd te hebben op een etentje in restaurant Mont Tonnere in Rue de Vaugigas – wordt ze op de terugweg naar huis in elkaar geslagen en een witte bestelbus ingetrokken.
Op de zaak wordt de kleine en tamelijk eigenwijze commandant Camille Verhoeven van Brigade Criminelle gezet.
Overigens zeer tegen zijn zin. Camille heeft 4 jaar eerder – ook tijdens een ontvoering – zijn vrouw verloren. Sinds die tijd doet hij geen ontvoeringen meer, maar houdt hij zich alleen nog bezig met andere, kleinere zaken .
De dader van de ontvoering van Alex Prevost wil zijn slachtoffer laten lijden en zien creperen.
Het boek is – zoals we dat gewend zijn van eerdere boeken van Lemaitre – opgedeeld in verschillende delen en is geschreven in wisselend perspectief, gedeeltelijk vanuit het perspectief van Alex en gedeeltelijk vanuit het perspectief van Camille Verhoeven.
Waarom wordt Alex ontvoerd? Wat zijn de redenen van de ontvoerder om juist deze mooie vrouw mee te nemen en te laten lijden?
Het verhaal is een race tegen de klok om Alex heelhuids uit handen van haar ontvoerder te krijgen.
De vele plotwendingen maken het boek tot op het einde heel spannend, waardoor het tijdens het lezen moeilijk weg te leggen is.
De schrijfstijl is vlot en heel goed en mede daardoor leest het verhaal heel plezierig.
Lemaitre heeft de hoofdpersonen heel goed weergegeven, het zijn echte mensen geworden.

Aanrader!