Wat een prachtig boek!

In Parijs woont Marie Laure LeBlanc – de hoofdpersoon - samen met haar vader , Daniel LeBlanc, op loopafstand van het Natuurhistorisch Museum, waar haar vader hoofd slotenmaker en sleutelbeheerder is. Marie Laure is dan, in 1934, zes jaar.

In dat jaar , als Marie Laure pas zes jaar is , wordt ze blind , maar haar vader doet er alles aan haar een zo normaal mogelijk leven te laten leiden.

Hij maakt een maquette op maat voor haar van de omgeving, eerst in Parijs en later in St. Malo.

Marie Laure leert deze maquette uit haar hoofd en kan op die manier aan de hand van herkenningstekens haar weg naar huis terugvinden .



Het boek begint met het bombardement op Parijs, in 1944, waarna vader en dochter , die dan 16 jaar is , naar St. Malo vluchten, waar ze bij een nogal eigenaardige oudoom gaan inwonen.

Bij de vlucht krijgt de vader van de directeur van het museum een grote, blauwe diamant mee, om te bewaren. Er zijn meerdere diamanten met verschillende mensen meegegeven, waardoor niemand weet of hij de echte steen in het bezit heeft. Deze steen speelt in het verhaal een grote rol.

Een andere verhaallijn gaat over de Duitse jongen Werner Pfennig, samen met zijn zusje opgegroeid in een weeshuis. Ook Werner komt in St Malo terecht

De levens van Marie Laure en Werner – die beiden een heel andere belangstelling hebben, Marie Laure voor boeken en Werner voor de wetenschap – kruisen elkaar.

Ik vond het heel lastig het boek weg te leggen, nadat ik er eenmaal in begonnen was en heb het dan ook achter elkaar uit gelezen.

De hoofdstukken – die allemaal een titel dragen – zijn kort, waardoor het boek heel fijn en vlot leest.

Ook het verspringen in de tijd, van 1934 naar 1944 en weer terug, maakt het verhaal heel boeiend om te lezen en mede door dat verspringen verveelt het geen moment.

Het is een dik boek, meer dan 500 bladzijden, maar toch staat er geen zin teveel in en iedere zin, hoe kort ook, is het lezen meer dan waard.

De hoofdpersonen, met name Marie Laure en Werner , zijn erg goed weergegeven, ik zag ze tijdens het lezen als het ware voor me en kon me goed in hun gevoelens inleven.

De schrijfstijl vind ik erg mooi, het verhaal is heel sfeervol en boeiend geschreven.

De hoofdpersonen met hun verschillende karakters en achtergronden, de manier waarop hun levens met elkaar verweven raken, je ziet het allemaal voor je.

Een prachtig en heel mooi boek over keuzes en medemenselijkheid , dat mij nog lang zal bijblijven, voor mij 5 sterren waard!