Alea

Na een aantal heftige traumatische gebeurtenissen besluit Odiel af te reizen naar een afgelegen Schots eiland, Hoy. Het is een dunbevolkt eiland en ze zal op zichzelf aangewezen zijn. Odiel wil rust. Haar gedachten malen maar door en ze zoekt bezinning.
Op het eiland leert ze de zonderlinge Debbie kennen. Er wordt gezegd dat ze een dochter heeft maar niemand heeft haar ooit gezien. De weinige dorpsbewoners ontlopen haar. Zoals Ewan en Heather van het Stromabank hotel en de eigenaar van de plaatselijke supermarkt, mrs. Hardcastle. Tenslotte maken we kennis met Greg, een gids en zijn zoon Dylan. Greg en Dylan hebben geen warme band met elkaar. Individuen allemaal op weg, waar naar toe eigenlijk?
Odiel gaat op zoek naar de vermeende dochter Alea, gedreven door een eerdere gebeurtenis in haar leven. Het wordt haar niet gemakkelijk gemaakt en de ongelukken die haar overkomen zijn meer dan toevallig. Het boek kent een aantal spannende momenten waar bij Ria Schopman de spanning zeer inlevend heeft beschreven.
Het hele spirituele heb ik niet ervaren, Odiel is duidelijk op zoek naar het antwoord op haar levensvragen en hoopt deze in de stilte van Hoy te ervaren. Bestaat Alea echt of is het een gedroomde werkelijkheid van Odiel om met zichzelf in het reine te komen? Odiel leert uiteindelijk het leven lief te hebben en de dingen te accepteren zoals ze geweest zijn maar haar weg is niet zonder versperringen.
Ria Schopman gebruikt muzikale fragmenten in haar boek en weet met haar manier van schrijven de woorden haast op een bepaalde cadans neer te schrijven. Daarmee lijken de woorden en de muziek wel een te worden. Het is een meeslepend boek wat uitnodigt tot lezen. Haar schrijfstijl is bijzonder prettig om te lezen, dan weer heel aards als ze over Hoy schrijft dan haast weer sprookjesachtig. Een mooie mix zodat de roman niet al te zweverig wordt. Kortom een debuut die bij een groter publiek bekend mag worden.