Sprookje met een boodschap

Mark Boode heeft met Vogelkinderen een enorm fijn boek geschreven, in eerste instantie voor de young adult maar de onderwerpen die aan de orde komen zullen zeker ook volwassenen aanspreken. Als je houdt van de boeken van Thea Beckman en Animal farm van Georg Orwell dan houd je zeker van dit boek. Ik had de eer om dit vooruit te lezen en ik heb er van genoten.

Het boek speelt zich af in de toekomst in een wereld die bestuurd wordt door vogelkinderen. Mensachtigen maar met vleugels. Ze zijn vredelievend, zuinig op de natuur en kunnen communiceren met dieren. Naast de vogelkinderen leven de oudmensen, je kunt je voorstellen dat dit de mensen van nu zijn. De vogelkinderen hebben het voor het zeggen want de oudmensen hebben niet goed voor de aarde gezorgd. en zijn uit op oorlog. De klimaatproblemen, de duurzaamheid, het milieu en andere problemen die nu onze aandacht vragen spelen een belangrijke rol in het verhaal. Omdat de oudmensen hier niet goed mee omgegaan zijn kunnen ze het land Amalur niet besturen. Dat doen de kuna, letterlijk de verbinders. Kuna behoren tot de vogelkinderen.

Vogelkinderen en oudmensen leven naast elkaar, ze gaan samen naar school en ze werken samen maar ze leven verder gescheiden.

De wereld lijkt op een idylle, bijna sprookjesachtig. Maar net als in sprookjes is er altijd wel een boze heks of een nare trol.

Dayo is een mensenjongen en hij is verliefd op Aqila een vogelmeisje. Aqila is ook verliefd maar ze weet dat dit niet kan. Oudmensen en vogelkinderen hebben geen relaties met elkaar en voor Aqila al helemaal niet want zij wil kuna worden. Aqila heeft haar vader nooit gekend en haar moeder weigert te vertellen wie hij is.

Er ontstaat onrust in het anders zo vreedzame Amalur als de moeder van Aqila verdwijnt. Ze is de hoogste kuna en ze stond op het punt om een aantal oudmensen meer macht te geven. Dit is de vonk die overslaat op ontevreden vogelkinderen en oudmensen. Onder leiding van Nulan, de vriend van Dayo breekt er een opstand los.

Ze gaan in grote getale op zoek naar de hoogste kuna en schuwen geweld niet.

Dayo gaat samen met Aqila op zoek naar haar moeder en ze weten zich gesteund door de dieren.

Op het eind komt het tot een aantal ontknopingen en nu blijkt dat het toch moeilijker is om vreedzaam naast elkaar te leven en dat iedereen een donkere kant in zich heeft, welke al dan niet naar voren komt. Het wordt tijd dat een aantal mensen zich moet verantwoorden voor het hoogste gerecht.

Dit boek is door Mark Boode met veel oog voor detail geschreven. In het boek worden gedachten in een ander lettertype geschreven, er zijn kleine tekeningetjes gemaakt wat het een speels karakter geeft. Sommige scenes zijn grappig om te lezen.

Maar de boodschap mag duidelijk zijn, het gaat niet goed met onze aarde. Het klimaat baart ons zorgen, de kloof tussen arm en rijk, de natuur en de dieren verdienen aandacht.

Dit allemaal verpakt in een boek met een zeer mooie cover en qua layout een compliment waard.

Daarnaast is er een reisgids van het land Amalur opgenomen en er is een site te bezoeken. Dit maakt het een zeer compleet boek waarvoor Mark Boode alle credits voor verdient.