Indringende roman over een psychische ziekte

Marthe hoort stemmen in haar hoofd, dan weer fluisteringen dan weer geschreeuw. Als klein meisje laat ze de stemmen spreken maar haar ouders willen dit niet meer. Het ‘hoort’ niet zo. Ze gaan met Marthe naar de dokter en vervolgens naar een kinderpsychiater. Het enige wat er gebeurt is dat de kleine Marthe haar lippen stijf op elkaar houdt.
Marthe is anders en al helemaal anders dan haar extraverte zusje Saar. De kinderen wijzen Marthe na en vinden haar vreemd. Een eenzame tijd volgt voor Marthe, in de tijd toen Marthe een klein meisje was, was de psychiatrie nog niet goed in staat om een diagnose te stellen. Marthe gaat naar het voortgezet onderwijs en is een excellente leerling. Om de stemmen in haar hoofd te bedwingen en rust voor zichzelf te vinden verliest ze zichzelf in vrije seks met de jongens uit haar klas en later tijdens haar studie Frans met de mannen die haar leven passeren. Met geen van deze mannen voelt ze compassie en de behoefte zich te binden.
Het is Barend, een musicus waarbij ze zich veilig voelt en aan wie ze zich kan geven. Als het stel kinderen krijgt nemen de angsten zulke grote proporties aan dat het leven van Marthe en haar naasten loodzwaar wordt. De kinderen krijgen te weinig zorg, het huis en de tuin verslonst en het werk als vertaalster kan ze niet meer uitvoeren. De angsten beheersen haar leven en ze glijdt weg in een depressie. Tijdens een wintersportvakantie trekt Barend het niet meer en vertrekt met de kinderen. Een gedwongen opname voor Marthe volgt.
We volgen Marthe vervolgens in Amsterdam. Ze zwerft door de stad en ontmoet mensen aan de zelfkant van de samenleving. Zwervers, daklozen en prostituees worden haar dagelijkse bondgenoten. Vlugge seks stelt haar in staat om zichzelf in leven te houden.
Josha Zwaan schrijft in haar boeken over heftige, indringende thema’s. De worsteling van haar hoofdpersonen weet ze met haar sobere maar zeer boeiende verhaalstijl goed over te brengen. Marthe kruipt onder je huid en laat je niet meer los. Haar angsten zijn bijzonder levensecht beschreven. Ze breekt een lans voor mensen met psychiatrische problematiek met deze indringende roman. Aan het eind gloort er hoop, Marthe weet met een strak schema en de juiste medicatie en de steun van haar familie een wankel evenwicht te vinden om haar leven weer wat op orde te krijgen.
Het verhaal wordt afgewisseld met poëzie en muziek, dit geeft lucht aan de roman.
Het is inmiddels de derde roman van Josha Zwaan, naast Parnassia en Zeevonk is dit de derde in de reeks. Stuk voor stuk inlevend en indringend geschreven.
Het bijzondere is dat het lijkt alsof jij Marthe bent, haar angsten doorleeft en de stemmen hoort. De weerkerende roeken vind ik mooi gevonden, zij symboliseren voor mij het zwarte, het donker waaruit je niet kunt komen ook al wil je zo graag.